Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 29

positief en principieel

28

In zijn inaugurele oratie sloot De Jong zich bij deze benadering aan. Feitenkennis was de basis van de politicologie, zeker gezien de grote achterstand die de wetenschap in Nederland had. Maar het positivisme moest niet te dicht aan de borst worden gedrukt. Ook bij feitelijk onderzoek moest de eigen levens‑ en wereldbeschouwing zeggingskracht hebben, omdat het een fundamenteel verschil uitmaakte ‘hoe men de mens, hoe de staat, hoe de andere samenlevingsverbanden ziet.’35 Nadere beschouwingen had De Jong niet te bieden, bekende hij ruiterlijk. Als jonge beoefenaar van een prille academische discipline paste bescheidenheid, een eigenschap die mensen in zijn directe omgeving hem overigens niet onmiddellijk zouden toedichten. De Jong, een reus van een man, stond bekend als een veelweter die overtuigd was van eigen kennen en kunnen, maar in zijn oratie was hier weinig van te merken. Over zijn leerstoel had hij zijn toehoorders niet meer te bieden dan voorlopige opmerkingen, onder meer dat hij voornemens was zich te gaan toeleggen op het ‘intern-statelijk politiek proces’. De studie van internationale betrekkingen, het ‘tussen-statelijk proces’, beschouwde De Jong als een afzonderlijke discipline, wat overigens niet betekende dat gescheiden moest worden opgetrokken. Vooral de supranationale ontwikkelingen in Europa, in de vorm van de gemeenschappelijke markt voor kolen en staal, noopten tot zorgvuldige onderlinge afstemming.36 Wat de bestudering van het binnenlandse politiek proces aanging bepleitte De Jong een multidisciplinaire aanpak; de politicoloog moest te rade gaan bij de sociologie, geografie en (sociale) psychologie, alsmede bij de economische en historische wetenschappen, en niet te vergeten het staatsrecht. Ook perswetenschap moest volgens De Jong in ogenschouw worden genomen, omdat de parlementaire journalistiek, zo wist hij uit eigen ervaring, een steeds grotere rol in het politiek bestel speelde. In dit rijk geschakeerde academische proces, zo besloot De Jong zijn oratie, was de instandhouding en versterking van de parlementaire democratie boven alle wetenschappelijke twijfel verheven. ‘Hier past geen stilzwijgen of vage ontwijking,’ hield De Jong zijn gehoor voor, ‘geen valse “neutraliteit” of “objectiviteit”, maar een principiële positiekeuze!’37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen