Negentiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 29

XXTII

onverfiauwde sympathie, neen, zijn steeds warmer liefde voor de eenlge Universiteit naar den VVoorde Gods, door iu grooten getale uit alle oorden naar de vergaderplaats op te trekken. 't Is voor ons volk almeer een holiday geworden, een vrije feestdag, die jaardag onzer vereeniging. Het hart leeft met de geschiedenis der Yrije Universiteit mede; haar belangen te bespreken en die den Heere op te dragem, Hem te danken voor zooveel verbeurde gunst en zegeningen, als waarin men roemen mag, dat geeft voor de Calvinisten een dag van gewijd genot van geestelijken zegen, van geloofsversterking. Een excursie; maar dan op andere wijze als „de wereld" dit bedoelt; is de gang naar de stad, in ïf oord of Zuid, waar de Vereeniging voor Hooger Onderwijs vergadert. De Zwolsche vrienden, die ditmaal de rol van gastheer vervulden, hebben, voor zooveel aan hen hing, ook onzen jongsten Calvinistendag in de rij der onvergetelijke vergaderingen met een sterretje doen aanteekenen. Wat trof het ook uitstekend, dat men nu zoo vlak bij het station een gelegenheid had tot saamkomen, tot „uit-zijn," als waarover maar weinig steden in ons land te beschikken hebben! Het is ons inderdaad goed te Zwolle geweest, in elk opzicht. Al verborg zich de zon ook een groot deel van den dag achter dikke wolken, in de vergaderzaal heerschte daarom een niet minder feestelijke, haast schreven we zonnige, stemming; en toen des namiddags het laatste woord gesproken was en een excursie in de vrije natuur plaats had, toen was ook daarbuiten alle gedruktheid en somberheid verdwenen, en genoot men een zomerschen achtermiddag, als we er misschien nog geen tien hebben gehad in dit jaar. Zeker niet van belang ontbloot is het, in de annalen der vereeniging na te gaan, welke belangen alzoo op vorige jaarvergaderingen werden besproken. En dan vinden we, dat in hetzelfde Zwolle eens de vraag is behandeld, of het niet op den weg der vereeniging zou liggen, den effectus civilis te vragen voor de juridische en litterarische faculteiten. Thans, tien jaren later, deed Prof. Pabius, naar aanleiding der bekende beslissing van den Hoogen Raad, weer zoo duidelijk uitkomen, hoe de wettelijke hinderpalen gansch niet weggenomen zyn, maar ons land nog altijd de treurige vermaardheid bezit, van ja, wel vrge Universiteiten te erkennen, maar, ook geheel 9.fgezien van haar gesteldheid, haar vrije ontwikkeling of te beletten of op allerlei wijze te bemoeilijken. Dat nochtans de Vrije Universiteit leeft en onder den druk groeit, waaraan is het anders te danken dan aan de drijfkracht van het beginsel waarop ze rust; een beginsel dat weerklank vindt in de harten der trouwe Calvinisten, en dat moed en kracht geeft om vol te houden, ook dan, als naar menschelijke wijze van zien, de last te zwaar zou zijn om te dragen. De wetenschap dat men wandelt in den weg der gehoorzaamheid aan Gods gebod, schenkt een wondere bezieling, en troost over allen tegenspoed. Op zijn tijd zal de Heere onzen arbeid bekronen; aan Hem is de uitkomst vertrouwend overgelaten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen