Negentiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 39

XXXVII

kleinst in aantal zgn. De tijd, thans voor het tweede examen besteed, kon stellig beter worden gebruikt. En toch is het bezwaar nog het grootst met het oog op hen, die niet bij ons komen, afgeschrikt door de moeite van dit dubbel examen. De vraag, aan welke voorwaarden de advocaat moet voldoen, is den laatsten tijd weder zeer aan de orde. Een belangrgk rapport over de opleiding der rechtsgeleerden verscheen in 1895 in België. Het in 1897 te Brussel gehouden Congres des «üocafe heeft zich met deze kwestie ernstig beziggehouden. En voor 1899 staat dit onderwerp op het agendum der JSTederlandsche Juristenvereeniging. De beslissing van den H. R. is dus gekomen op een oogenblik, dat voor de bespreking dezer- kwestie zeer gunstig is, Hoe staat nu de zaak? Ten opzichte der magistratuur is duidelijk uitgemaakt, dat alleen benoembaar is wie den graad eener openbare Universiteit bezit. Omtrent advocaten zegt art. 1 van het Èeglement van orde en discipline: „Ieder die den graad van doctor in de regten of regtswetenschap bezit," is bevoegd als advokaat te worden ingeschreven. Op dien grond heeft Jhr. Mr. de Savornin Lohman 15 Dec. 1889 in de Tweede Kamer beweerd, dat ook de doctorsgraad der Vrije Universiteit den toegang opent. Daarover heeft zich toen een strijd ontsponnen tusschen den Heer Lohman en het Weekblad van het Becht. De strijd liep hoofdzakelijk over dit punt: waar eigenlijk de toelating tot de balie geregeld is; in genoemd Reglement óf in de wet op het H. O. Het laatste beweerde het W. v. h. R. De Heer Lohman stelde daartegenover, dat de wet op het H. O. wel de doctoren der openbare Universiteiten bevoegd verklaart zich te doen inschrijven, maar zonder dit uitdrukkelijk voor hen alleen te zeggen, of de praktgk als advokaat aan anderen te verbieden, hoezeer dit wel doet de wet op het M. O., wat betreft het geven van het onderricht bij die wet geregeld, en eveneens de wet van 1 Juni 1865 8. 60 met betrekking tot het uitoefenen der geneeskunst. De H. R.. heeft thans, op het verzoek om toelating door Mr. Hovy gedaan, beslist overeenkomstig het gevoelen van het W. v. h. £., dat de uitoefening van de advokatie eigenlijk is geregeld door de wet op het H. 0., en deze, die uitoefening verbindende aan den graad van doctor eener openbare Universiteit, haar aan doctoren eener Vrije Universiteit niet vergunt. De Procureur-Generaal heeft zelfs gezegd, dat „geen wet bestaat waarbij het recht tot toekenning van het doctoraat in de rechten of in de rechtswetenschap aan de Vrije Universiteit of aan eenige andere bijzondere school van hooger onderwijs is verleend." Misschien drukte de Proc.-Gen. zich minder gelukkig uit. Het recht eener Universiteit om doctoren te creëeren, behoeft zelfs niet door de wet verleend te worden. Maar bovendien erkent de wet op het H. O. Vrije Universiteiten, en dus ook doctoren van die Universiteiten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen