Jaarboek 1925 - pagina 71

74

zijner belangstelling, gelijk onder anderen blijkt uit zijne inaugureele oratie, die den titel draagt : „Algemeene Taalwetenschap en Subjectiviteit". Nu ik toch spreek over onze Literarische Faculteit, mag ik dankbaar vermelden, dat onze Lector Wille, — de noeste werker, die altijd zoo bescheiden op den achtergrond blijft, — vlak vóór de groote vacantie te Leiden op hoogst eervolle wijze is gepromoveerd tot Doctor in de Letteren en Wijsbegeerte op een proefschrift getiteld : „De Literator R. M. van Goens en zijn kring". Na dë voorziening in de vacature Woltjer ging hiermede een tweede lang gekoesterde wensch in vervulling. Salve, Doctor Wille, iterumque salve ! Buiten de Literarische Faculteit hadden dit jaar geene benoemingen plaats. En evenmin ontstonden er vacatures. Wel viel aan den tegenwoordigen Nestor der hoogleeraren, aan Prof. Geesink het voorrecht te beurt zijn zeventigsten geboortedag te vieren. Maar dat is aan onze Universiteit niet de fatale termijn, die onverbiddelijk tot aftreden noopt. En de jubilaris heeft er geen geheim van gemaakt, dat hij allerminst zou w e n s c h e n af te treden. De huldiging van den zeventig-jarige droeg dan ook geenszins het karakter van een afscheid. Eén en al opgewektheid was het, des namiddags in de Senaatszaal. Eén en al vroolijkheid was het, toen des avonds de lange studentenstoet, met fakkelen begeleid, zich begaf naar het stille Watergraafsmeer. Juichen en jubelen was het, toen de man met het eeuwige jonge studentenhart verscheen op het balcon van zijn huis, om de huldiging te beantwoorden. Alles stond in het teeken van het: Gaudeamus igitur. Dr. Geesink is van vele jaren her een trait-d'-union tusschen de literarische faculteit en de theologische. Zoo is het ook heden in mijne toespraak. Onder de theologische hoogleeraren waren er drie, die door persoonlijk bezoek aan buitenlandsche kerken en kringen poogden den band te versterken, die de Calvinisten van alle werelddeelen samenbindt. Van Dr. Kuyper's reis naar Zuid-Afrika u iets te willen meededen, zou gelijk staan met water in zee te willen dragen. Minder verbreid is allicht de mare van Dr. Aalders' reis naar Schotland. Ik zou echter geenszins durven beweren, dat het contact met Schotland van minder beteekenis is dan dat met Zuid-Afrika. Want Schotland is de bakermat van d i e Gereformeerde Kerken, welke zich bij voorkeur aanduiden met den naam „Presbyteriaansch", en die in heel de AngelSaksische wereld eene geweldige uitbreiding helaben verkregen. De overzeesche Kerken van Hollandschen oorsprong, vooral die in Amerika, maar toch ook die in Zuid-Afrika, ondergaan voortdurend den theologischeh invloed van de Presbyterianen. De vraag, in welke richting de iSchotsche Kerken zich zullen bewegen, is van groote beteekenis voor heel het internationale Calvinisme. We mogen dus het contact met Schotland niet verwaarloozen. En in de derde plaats, — wie heeft het niet vernomen ? — is Dr. Hepp naar Amerika gereisd, waar hij thans

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen