Jaarboek 1926 - pagina 93

101 Mag ik daarbij voegen, dat de maatschappelijke invloed van klinieken vermoedelijk grooter is dan die welke van de natuur- of scheikundige laboratoria uitgaat, al zullen zij ons leeraren voor onze Ghrstelijke gymnasia, lycea en Hoogere Burgerscholen kunnen leveren. De klinieken zullen dus hen, die met de V. U. meeleven, veel dichter staan, dan de tweede groep. Om dus een da capo van de medisc'he voor de natuur-philosophische te vermijden, moet men wel zeer nauwkeurig overwegen, wat «ns in de toekomst te doen staat. Zou men daarom niet heter doen, mag men vragen, te wachten op het tijdstip, waarop men voldoende hoogleeraren Ibeschikbaar heeft en er vrij zeker kans Toor de vervulling der vacatures bestaat? Men moet, dit is onze plicht, de kosten berekenen voor men weer aan een tamelijk grootsch plan begint, terwijl voorloopig tenminste geen kans bestaat op behoorlijke subsidie van overheidswege. Is het dan niet smartelijk een ideaal te laten varen? Zeer zeker, maar daarnaast moet toch ook eerst goed overwogen worden, of we iets bereiken kunnen met inspanning van veel krachten en het maken van veel kosten. Nu hoor ik tweeërlei bezwaren, die steeds weer geopperd worden en die zeker niet van gewicht ontbloot zijn. In de eerste plaats, het jaar 1930 nadert met rassohe schreden.' Voor dat bezwaar ga ik niet uit den weg. Geen minister, geen volksvertegenwoordiging zal doof moeten blijven voor de argumenten, die wij te berde kunnen brengen en die voor uitstel pleiten; men kan ze voor een groot deel in het hierboven gememoreerde vinden. Wij hebben niet stil gezeten, zijn niet blijven wachten met het denkbeeld, dat het in 1930 wel mee zal vallen, maar wij hebben steeds ernstige pogingen in het werk gesteld om aan de bepalingen van de wet te voldoen, maar wij kunnen niet. A rimpossible nul n'est tenu. Ik herhaal het, door overmacht kimnen wij niet en dit is voldoende argument. Wat nu het van Goevorden-Adriania-Fonds betreft, dat hoofdzakelijk voor de exacte faculteit bestemd was, ik weet te weinig van 'de testamentaire beschikking af en ben ook te weinig juridisch ontwikkeld om een weg aan te kunnen geven, hoe we uit deze moeilijkheden kunnen geraken. Maar die weg moet gevonden worden, om de eenvoudige reden, dat we m. i. voorloopig niets anders kunnen doen dan afwachten. Toch misschien niet geheel. Voor het onderwijs verwacht ik met den tegenwoordigen gang van zaken in de eerste toekomst_ niets. Dat de Psychiatr. Neurol. Kliniek nog steeds een flink college-bezoek heeft, kan aan een gelukkige constellatie liggen. Maar ook dit kan niet lang duren, daar de bepaling, EOO straks genoemd, dat alle stadspatiënten, die langer dan drie maanden verpleegd worden, door een stadsgeneesheer gecontroleerd worden, zeker funest zal werken voor het onderwijs en in ziJn Achilleshiel zal getroffen worden. Wel zal het researchwerk gesteund kunnen worden, het echte, wetenschappelijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen