Jaarboek 1928 - pagina 119

126 den Senaat in 1894 besloten werd de vraag aan de orde te stellen, ,,hoe de naleving van art. 2 der Statuten zooveel mogelijk te verzekeren ware." Door de uitgebreidheid van het onderwerp was men genoodzaakt de vraag in tweeën te splitsen : a. langs welken weg kan men komen tot beantwoording der vraag, welke de Gereformeerde beginselen zijn ; b. welke zijn deze beginselen en op welke wijze is de waarheid der gevonden beginselen wetenschappelijk vast te stellen. In de Publicatie van den Senaat van de Vrije Universiteit van 1895 werd een 18-tal stellingen gepubhceerd, die slechts betrekking hadden op beantwoording van de eerstgenoemde vraag. Onder meer bevatten deze stellingen een verwijzing naar de voornaamste kenbronnen der Gereformeerde beginselen, waaronder de Senaat verstaat: de beginselen van het Calvinisme. Als eerste kenbron van het Calvinisme wordt op den voorgrond gesteld „de beschouwing over de Heilige Schrift en die uitlegging van haren inhoud, waarvan de Belijdenisschriften der Gereformeerde Kerken ons getuigenis geven". ,,Subsidiair komen hierbij in aanmerking de liturgische formulieren der Gereformeerde Kerken, haar Kerkenordeningen en andere door haar in Synoden genomen beshssingen en de dogmatische consensus van haar kundigste woordvoerders zoo voor de leerstellige en zedekundige als voor de kerkrechtelijke Godgeleerdheid." Als tweede hoofdbron wordt genoemd „de verzameling strijdschriften, waarin de Calvinisten het goed recht van hun belijdenis en van geheel hun levensbeschouwing verweerd hebben tegen verwante of antithetische richtingen." Als derde hoofdbron de historie van de Calvinistische Kerken en van Calvinistische bevolkingsgroepen en ten slotte als vierde hoofdbron al hetgeen op wetenschappelijk en aesthetisch gebied over allerlei onderwerpen en in allerlei vorm in den loop der eeuwen van Calvinistische zijde geleverd is. Tot heden heeft de destijds door den Senaat aangevangen arbeid niet tot zulk een resultaat geleid, dat op het tweede gedeelte van de vraag, door den Senaat in 1894 geformuleerd, zij het ook voor bepaalde gebieden, een antwoord is gegeven, althans niet in een nadere publicatie van den Senaat. De Commissie legt op deze laatste woorden den nadruk. Immers, het zou in strijd met de feiten zijn, te zeggen, dat geen der hoogleeraren en lectoren, individueel, in zijn onderwijs of bij geschrifte. Gereformeerde beginselen voor het door hem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen