Jaarboek 1937 - pagina 37

35

ten zich bezighouden met de verschijnselen, die we kunnen waarnemen in de sfeer van het intellectueele en geestelijke leven óók in onzen kring. Prof. Huizinga heeft onlangs in een veel gelezen boek van zijn hand gewaagd van een „boosheid des oordeels" in onze dagen. Ik geloof niet, dat hij daarbij in de eerste plaats onze kringen op het oog had, maar ik zou to'ch ook niet durven zeggen, dat wij hierbij geheel vrij uitgaan. Of vergis ik mij, als ik ook onder ons bij onderlinge gedachtenwisseling soms een scherpte van toon meen te moeten constateeren, die met de christelijke liefde niet altijd in overeenstemming blijkt te zijn en er zeker niet toe bijdraagt om de saambinding in het leven te roepen, die in onzen tijd voor alle Christenen zoo noodig is en voor den kleinen kring van hen, die de Gereformeerde belijdenis zijn toegedaan zelfs levensvoorwaarde moet worden genoemd. Wij leven in een tijd van grenzenlooze verwarring. Op elk terrein: ook op dat, waar het denkleven der menschen zich openbaart. Staatkundig verkeert het grootste deel van Europa in een toestand van zoo ingrijpende wisselingen, dat men niet te veel zegt, wanneer men van een revolutie-tijdperk gewaagt. Wat oud was en beproefd, ja wat bestemd scheen om den tijd te verduren, wankelt of is reeds gevallen. Economisch is het aanschijn der wereld tot onherkenbaar wordens toe veranderd. Intellectueel en geestelijk botsen allerlei stroomingen tegen elkaar op en te midden van deze verbijsterende verwarring zinkt het fundament, waarop men meende te staan, weg en voert de maalstroom der onzekerheid steeds meerderen mee naar de diepte. Deze vluchtige schets van het tijdbeeld kan ik nu niet verder uitwerken, maar wel laat ik er dadelijk op volgen, dat in dezen tijd steeds dringender de roeping tot ons komt om ons vast te klemmen aan het eenige, dat van eeuwigheid tot eeuwigheid onveranderlijk is. Het Woord des Heeren blijve 'het plechtanker van ons leven. Dan mogen de stormen gieren, dan moge de aarde schudden en de bergen beven, nochtans zullen we niet wankelen. Dit geldt niet slechts voor ;eder van ons persoonlijk, maar het geldt ook voor ons als groep. De Gereformeerde belijdenis achten we de zuiverste weergave te zijn van den hoofdinhoud der Goddelijke Openbaring. Ook leert de historie, dat in bange dagen in de volksgroep, die aan die belijdenis vasthield, dikwerf onverwoestbare krachten openbaar werden, die het geweld van den tijd weerstonden en een dam bleken te zijn tegen de vernielende krachten, die zich openbaarden. Dat kan ook nu, dat zal ook nu weer blijken, als er is overgave, bezieling en daardoor saambinding van allen, die hun uitgangspunt zoeken in de eeuwige waarheid Gods. Kunnen we daarin nu roemen? Of is er ook onder ons te wijzen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen