Jaarboek der Vrije Universiteit te Amsterdam 1938 - pagina 48

46 door de Regeering gefinancierde Nederlandsche inzending op de Internationale Tentoonstelling voor Beroepskeuze en Psychotechniek te Brussel. Als Voorzitter van de „Federation Internationale d'Associations Evangéliques d'Education etd' Instruction" presideerde hij het 2e officieele congres van dit Verband in het kader van het 4e Nationale Christelijke Schoolcongres. Hij maakte tevens deel uit van het Eere-comité voor het Congres International pour Psychiatrie infantile te Parijs. Het spreekt wel vanzelf dat de Rector in zijn qualiteit in verschillende functies, waarvan verscheidene een werkelijke sine cure zijn, optrad. Deze functies bestonden voornamelijk in het zitting hebben in eenige Eere-comité's, waarin men de Universiteit erkende. Het opsommen van al deze eereposities heeft weinig zin. Trouwens, van wege het feit, dat het dikwijls slechts gaat om een naam op een circulaire is het geen „positie" en de eere is al evenmin evident; meestal toch gaat men niet verder dan vermelding, dat de betrokkene eere ontvangt en daarbij tegelijk geacht wordt eere toe te brengen aan de zaak, waarvoor hij mede het eere-comité vormde. Waaruit volgt dat er van de eerepositie zelf weinig overblijft. Wij spreken thans over de studenten. Het moge al theoretisch waar zijn, dat in onze structuur van de Universiteit een situatie denkbaar zou zijn, waarbij een Universiteit enkel zou bestaan uit hoogleeraren, het aloude woord „universitas" duidt juist op de eenheid tusschen hoogleeraren en studenten; en wij verheugen ons er over dat wij aan de Vrije Universiteit kunnen spreken van een normaal studentenleven. Normaal. Ik koos met opzet dit woord. Want in het huidige studentenleven in ons vaderland schijnt mij in het algemeen een zekere inzinking te zijn. En relatief genomen is het, voor zoover ik er over kan oordeelen, aan de Vrije Universiteit nog niet slecht. Nu lijkt het ons generaal genomen niet juist om klaagzangen aan te heffen over het studentenleven in ons vaderland. Zeker zou het te betreuren zijn, wanneer men zou pogen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen