GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Jaarboek 1966 - pagina 61

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jaarboek 1966 - pagina 61

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

telcenen vinden in Salerno, al vroeg beroemd als badplaats, maar ook als medisch centrum. Reeds in de 9e eeuw praktiseerden hier artsen met grote reputatie, ongetwijfeld profijt trekkend van de nabijheid der Arabische cultuur, maar vooral van die der oude Griekse koloniën die veel van de oude medische kennis en kunde bewaard hadden. Koningen en prinsen zochten er genezing en menig gehavende kruisvaarder verbleef er voor rust en herstel. Profiterend van de politieke stabiliteit, die het Zuid Italiaanse Vikingenrijk verschafte, breidde de school van Salerno haar invloed uit tot in Noord Italië toe, waar Bologna met zijn in de 12e eeuw gestichte universiteit haar dominante positie overnam. De reeds in Salerno tot stand gebrachte opneming van de chirurgie in de officiële geneeskunde werd in Bologna bevestigd door Hugo van Lucca (1160-12 5 7) van wiens werk wij weinig weten, behalve dan uit de geschriften van zijn leerling Theodoric (1205-1296?), een dominicaner monnik, één van een kleine groep uit het priesterschap voortgekomen chirurgen, die een universitaire opleiding in de geneeskunde, zowel als in de chirurgie hadden genoten. Theodoric werd bisschop van Bitonto (1262) en van Cervia (1266) en hij was confessor van Paus Innocentius VI, maar bleef bij dit alles als chirurg werkzaam in Bologna, waar hij grote roem verwierf. Onder zijn leerlingen, allen geschoold in de geneeskunde en de chirurgie, vinden wij o.a. twee grondleggers van de franse chirurgie Henri de MondeviUe (12601320) en Guy de Chaulia (?-i368). De geneeskunde gedragen door haar beste beoefenaren berust op empirische kennis en kunde van toegewijde mannen, die de hippocratische ethiek als basis van hun handelen hoog houden. Religie speelt in hun wereldbeeld wel een rol, maar niet in hun geneeskunde, die zij als een kunst beoefenen. De vooruitgang is uitermate moeilijk en het nuttige effect voor de zieke mens bijzonder gering. De Middeleeuwen lopen ten einde en Henri de MondeviUe werkt aan het derde deel van zijn ,,Chirurgie". Tuberculose en asthmatische bronchitis slopen zijn gezondheid. ,,Ik heb al drie jaar geleefd tegen de verwachting van alle doctoren i n " schrijft hij „maar ik heb gevraagd aan de Schepper en ik heb hem gebeden dat Hij, zoals hij het leven van Koning Hiskia verlengde ook mijn leven zal verlengen - indien het 59

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1966

Jaarboeken | 168 Pagina's

Jaarboek 1966 - pagina 61

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1966

Jaarboeken | 168 Pagina's