Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 56

Paramaribo mogelijk maakte, werd Jonker gevraagd Surinaamse docenten in het gebruik daarvan te trainen. Een van hen zei mij later: Hij was altijd stipt op tijd; wij begonnen met te laat te komen. Hij zei daarvan niets, maar bleef op tijd komen. Het resultaat was, dat wij tenslotte van schaamte ook op tijd kwamen. Eruditie: Zijn belangstelling en kennis strekte zich ver uit buiten het eigen vak. Het is niet verwonderlijk, dat deze overtuigde christen uit de Geneefse reformatie vooral belangstelling had voor de bijdrage van de Hugenoten aan de Franse cultuur. Daarvan getuigde zijn proefschrift Le protestantisme et le theatre de langue frangaise au XVIe siècle onder Professor Dr. K. Sneyders de Vogel als promotor aan de Rijksuniversiteit te Groningen verdedigd. Daarvan getuigde ook de fijnzinnige les, waarmee hij 8 oktober 1965 het ambt van lector aanvaardde. De tolerantie-gedachte in UInquisiteur van Marguerite de Navarre. Hoffelijkheid. Een fraai voorbeeld daarvan lijkt mij het hiervoor meegedeelde uit zijn verblijf in Suriname. Voorts, hij wist door attenties op een goed gekozen ogenblik te doen blijken, hoe zeer hij hechtte aan relaties met mensen. Dat zulke attenties meestal tijd kosten, telde voor hem niet. Belijndheid. Hij trok in het religieuze vaste lijnen, maar ook weer zo hoffelijk, dat hij niet afstootte, maar won. Zijn belijndheid maakte hem niet star, deed hem integendeel anderen te gemakkelijker open tegemoet treden. Bij zijn afscheidscollege op 19 maart 1971 zei Jonker, dat dit de laatste keer was, dat hij iets mocht zeggen binnen de universiteit. Toen ik hem daarna namens de gehele universiteit mocht danken voor zijn onbaatzuchtige dienst, reageerde ik daarop met te zeggen, dat hij als emeritus het ius docendi behield en dat wij hoopten, dat hij daarvan nu en dan gebruik zou maken. Maar Jonker had het goed voorvoeld. Zijn emeritaat heeft kort geduurd. Op 3 juni 1972 hebben we hem indrukwekkend op het kerkhof van Balkbrug begraven. Wanneer ik aan Jonker's laatste jaren denk, komt in mijn herinnering boven, het lied, waarmee we in de Eglise Réformée de France in de „temps de l'église" - de tijd tussen Pinksteren en Advent - de dienst besluiten.

54

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen