Jaarboek 1973-1974 - pagina 48

zelftucht welke door geregeld studeren gewonnen werd, zal echter verloren gaan; hoe langer men telkens van de universiteit wegblijft, des te groter de vervreemding. Het gevoel van betrokkenheid bij de latere wetenschappelijke werkkring kan groeien; het is weer een voordeel. Daarentegen lopen de vermogens tot concentrering op wetenschappelijke vakproblematiek en tot distantiëring - men zal dit goed geleerd behoren te hebben - heel waarschijnlijk af en kan de aansluiting bij de wetenschappelijke onderzoekingen, die aan de universiteit verricht worden, al heel gemakkelijk teloor gaan. De universitaire opleidingen zullen tenslotte van karakter veranderen, omdat de snelle veroudering van het kennisbezit er toe dwingt dat men, na een samenvatting van het onmisbare te hebben geboden, veel aandacht wijdt aan een toetsing van grondbegrippen en aan een ontwikkeling van methoden die de studenten in staat stellen zich in wetenschappelijke vakondervv'erpen te verdiepen; daarnevens is er de exemplarische ontsluiting van bepaalde bijzondere stoffen. Er zal om de zes, acht of tien jaar een korte terugkeer naar de universiteit plaats grijpen, hetzij naar de eigen instelling hetzij naar de landelijk georganiseerde vrij zeker binnen een universiteit zich afspelende opleiding. De levenslange veroordeling heeft haar tijd gehad ten onzent, het levenslang studeren - ofschoon soms pueriel voorgedragen - raakt in. Er wordt al voorspeld dat diploma's een gelimiteerde werkingsduur - dus zo ongeveer als huidcrême - zullen bezitten, en dat bepaalde bevoegdheden bij het niet volgen van wat „postacademisch onderwijs" genoemd is, zullen verspeeld worden. Daarnevens zo laat zich voorzien, zal er aan oriëntering op geheel nieuw ontsloten terreinen behoefte bestaan: ik noem enkel de informatica. De conclusie ligt voor de hand dat veel van de universiteiten aan onderwijsinspanning - nog gezwegen van de organisatorische inzet - zal worden gevraagd, dat de wisselwerking tussen hen die in de eerste plaats aan hun studie en zij die aan de praktijk hun kennis ontlenen, vruchtbaar kan wezen, maar dat voor de uitbreiding van specifieke onderzoekingen en speurwerk hier weinig kansen liggen. Dit is evenzeer van toepassing wanneer universiteiten in economisch wenselijke omscholing of in om sociaal-culturele reden gezochte bijscholing - academisch gevormden en bij aflopende gezinstaak naar andere levensvulling zoekende wijl over veel vrije tijd beschikkende vrouwen - betrokken worden. Ik laat in het midden de bewering dat echtgenoten van ,,managers" en van ,,hoogleraren" onder deze laatste groep zouden vallen. Met de instandhouding der universiteiten zijn grote bedragen gemoeid, ook daarom zijn die universiteiten voorwerp van politieke beslissingen, en moeten zij de betekenis van hun werk aantonen. E. G. Mesthene heeft gezegd dat men 48

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen