Jaarboek 1980-1981 - pagina 48

Op 2 september 1991 hebben de universiteiten één ronde volgens de tweefasenstructuur gewerkt. Althans, als er geen tussentijdse wijzigingen kwamen. De eerste doctoraal examens zullen worden afgelegd in de cursus '86/'87, aantekeningen dat een tweede-fase opleiding gevolgd werd, worden in de cursus '87/'88 voor 't eerst gegeven, terwijl de eerste promoties dan in de cursus '90/'91 tegemoet gezien kunnen worden. Eerst dan zal blijken wat we deden en hoe goed in deze structuur te werken valt. Immers, pas wanneer het laatste universitaire examen door de student is afgelegd, krijgen we goed zicht op het hele programma. De universiteiten zouden dan weleens het aanzien kunnen vertonen van een verzameling scholen - ieder voor zich dependance van een landelijk hecht samenhangend geheel van opleidingen in een discipline. Op de campus bijeengehouden door centrale diensten - die overigens ook steeds meer aan landelijke coördinatie behoefte bleken te hebben - en wat ons betreft dan nog als bindend element een amphitheater. Waarom deze wat sceptisch getinte bespiegelingen moet U zich afvragen. Zoals ik al eerder zei om enige conclusies voor het handelen nü te trekken. Het zojuist geschetste beeld van de universiteit in de negentiger jaren kan sommigen overdreven schijnen, we vorderen echter al aardig op de weg in die richting. Interuniversitair overleg en samenwerking is aan de orde van de dag. En al hóeft dat niet tot het geschetste beeld - een mogelijke uitwerking van het eerder terecht verworpen idee van een Universitas Neerlandica - te leiden, uitgesloten is het geenszins. Willen we van de gedachte dat aan elke universiteit het geheel der wetenschappen in samenhangend verband gedoceerd wordt wat bewaren, dan zullen we er voor moeten zorgen dat de keuzemogelijkheid voor bijvakken ruim blijft en activiteiten als het studium generale voldoende mogelijkheden behouden. In dit kader moet vooral ook het belang en de mogelijkheden van de - bij ons voor alle studenten reglementair voorgeschreven wijsgerige vorming genoemd worden. Een ander aspect van genoemde verdere verzelfstandiging van onderdelen van de universiteit vraagt voorts de aandacht. De reeds ver doorgevoerde budgettaire splitsing tussen (sub)faculteiten zal straks inhoudelijk worden versterkt wanneer disciplineplannen tot bloei gekomen zijn. Dat kan leiden tot een verder uit elkaar drijven, terwijl juist voor de ontwikkeling van de wetenschap randgebieden vaak zo veelbelovend zijn. Nu kunnen ons structuren en procedures opgelegd worden, van de universiteiten mag en kan verwacht worden dat zij - omwille van hun eigen belang en dat 46

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen