Jaarboek 1981-1982 - pagina 29

Minister van Kemenade wilde dat zo aanpakken dat hij in het najaar 1982 een beleidsvoornemen zou presenteren, voor overleg met de Staten-Generaal en de instellingen, om daarna tot besluiten te komen. Minister Deetman blijkt nu een andere, door hem zelf als minder centralistisch beschouwde benadering te willen volgen. In een nota die dezer dagen naar de Kamer en de instellingen gaat, in samenhang met het Algemeen Financieel Schema 1984-1987, wil hij een motivering geven van de noodzaak en omvang van zo'n operatie, de financiële randvoorwaarden en beoogde budgettaire opbrengst aangeven, en zijn visie formuleren op criteria, juridische aspecten, vraagstukken van personeelsbeleid enz. Opheldering mag ook verwacht worden over enerzijds opheffing van studierichtingen in bestaande instellingen en anderzijds spreiding en uitbreiding van het WO over de Nederlandse provincies. Maar de nota geeft dan geen plan voor wat waar opgeheven zou moeten worden, zoals de vorige minister beoogde. De wending van de huidige minister is dat hij de instellingen in de gelegenheid stelt om gezamenUjk zelf vóór 1 maart 1983 een - globaal? - plan op te stellen, waarin dan tevens een verdeling van de beoogde bezuiniging over de instelhngen ontworpen moet worden volgens nieuwe taakverdeling. Willen de instellingen dat niet of slagen zij er niet in, dan zal de minister zelf na 1 maart 1983 een plan maken. Weigeren of falen van de instellingen zal een subsidiair ministerieel plan uiteraard een grote mate van legitimatie op voorhand verschaffen. De instellingen zullen zich aan de uitdaging moeilijk kunnen onttrekken, zeker als de Tweede Kamer geen bezwaar maakt tegen deze aanpak, en als de genoemde ministeriële nota een adequate grondslag voor de vraagstelling verschaft. Dat laatste staat bij het afronden van dit bestuursverslag nog niet vast, maar zal op korte termijn beoordeeld moeten worden. Een belangrijk punt daarbij is de kwahteit van het Algemeen Financieel Schema 1984-1987 wat betreft de uitwerking en toepassing van het nieuwe Plaatsen-Geldmodel als planning van de verbinding tussen taken en middelen. Misschien zal ook dat door de instelhngen bij het opstellen van het gevraagde plan op orde moeten worden gebracht. Daarmee nauw samen hangt de vraag hoeveel van de geplande bezuinigingen in 1984-1987 gedekt zouden moeten worden uit het opheffen van vestigingen van studierichtingen en hoeveel uit het inkrimpen daarvan. Beide roepen taakverdelingsvragen op, maar het laatste valt niet direct onder de verantwoordelijkheid van de minister. In de nieuwe ministeriële conceptie van decentrale sturing in eerste instantie zou passen dat de instelhngen niet op voorhand aan een verdehng over deze twee bezuinigingsmechanismen worden gebonden. Zou de minister die binding in strijd met zijn bestuurh jk uitgangspunt - wel willen geven, dan zouden de instelhngen die bij het maken van een plan zeer wel kunnen negeren. Maar dan houdt het plan een alternatief Algemeen Financieel Schema 1984-1987 in, binnen de gestelde totale financiële randvoorwaarden. Men moet zich bovendien realiseren dat opheffing van studierichtingen op zichzelf niet tot vermindering van het totaal aantal studenten zal leiden, tenzij de huidige Machtigingswet beperking inschrijving studenten wordt toegepast om studentenaantallen te beperken wegens onvoldoende onderwijscapaciteit door bezuiniging. 27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen