Jaarboek 1983-1984 - pagina 27

Het is niet passend dat de universiteitsraad zijn budgetrecht - oneigenlijk - gebruikt om te profileren en faculteiten te binden. Merkwaardigerwijze heeft de minister nu op grond van de tijdelijke wet profileringsbesUssingen aan faculteiten opgelegd, c.q. laten opleggen die normaal nauwelijks mogelijk zijn. Men kan ook stellen: de minister heeft de universiteiten - tijdelijk - bestuurbaar gemaakt, en daarmee tevens gedemonstreerd dat zij dat - normaal - niet zijn. Maar ook: degene die volgens de tijdelijke wet de meeste zeggenschap over de faculteiten krijgt, is uiteindelijk niet het universiteitsbestuur, maar de minister zelf. Als we onder bestuurbaarheid van de universiteit verstaan dat het bestuur van de universiteit elementaire bevoegdheden heeft ten aanzien van onderwijs en onderzoek, bijvoorbeeld kaderstelling en profilering, dan zien we in de combinatie van de genoemde tijdelijke wet en het wetsontwerp WWO 1984 van dezelfde minister - het voorstel voor de nieuwe regeling van de universitaire bestuursorganisatie - dat ten principale de universiteit onbestuurbaar gehouden wordt en - tijdelijk? - alleen de macht van de minister en Tweede Kamer over de universiteiten wordt vergroot. Een oorzakelijk verband? En dat in een tijd waarin politici spreken over deregulering. De vermoedelijke verklaring van deze wonderlijke situatie is dat politici aan een universiteitsraad in de huidige samenstelling geen grotere bevoegdheden willen geven - in mindering op enerzijds die van de minister, en anderzijds die van de faculteiten -, en dat op verandering van de samenstelling van de universiteitsraad zodat hij gezag over faculteiten kan uitoefenen, een politiek taboe rust. En dankzij dat taboe blijft de universiteit dan volgens WWO 1984 beperkt bestuurbaar voor de rest van deze eeuw. Dat was zij trouwens altijd, maar tot voor kort werd dat niet als een probleem gezien; nu, met taakverdeling en concentratie, met gevraagde profilering, wordt wel door de financierende overheid de daarvoor noodzakelijke grondslag verschaft. Wat wel gebeurt in de WWO 1984, is aanscherpen van het dualisme van universiteitsraad en college van bestuur; dat verhoogt zowel de duidelijkheid als de kans op conflicten, een dubieuze bijdrage tot bestuurbaarheid. Enthousiaster kan melding worden gemaakt van de ingrijpende plannen van de minister, door de Tweede Kamer in maart jl. in principe aanvaard, voor een nieuwe advies- en overlegstructuur, die ertoe zullen leiden dat de Academische Raad (en titel II van de WWO) wordt opgeheven, evenals het zgn. Planning Overleg Orgaan. In plaats daarvan zal er een overleg moeten komen tussen minister en instellingen op een wijze zoals in onderwijsland gebruikelijk. Daartoe zullen de instellingen eerst zelf, onderling, gezamenlijk een overlegstructuur moeten maken - een lastige opgave, waaraan hard wordt gewerkt. Een daartoe strekkend principe-besluit werd in juni door de universiteitsraad genomen, zij het niet zonder een krachtige aanvaring tussen raad en college, die geen averij opleverde, maar waarin WWO 1984 schaduwen vooruit wierp. In zeer positieve zin kan tenslotte in verband met nieuwe wetgeving voor het WO de overeenstemming tussen minister en instellingen genoemd worden over de hoofdlijnen voor een nieuwe wettelijke regeling van planning en bekostiging. In dit hoofdstuk van de wet, samen met dat over graden en onderwijs, is immers de grondwet voor de relatie 25

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen