Jaarboek 1989-1990 - pagina 99

In de nacht van vrijdag op zaterdag 17 februari 1990 overleed Reynout Donner, de eerste hoogleraar in de pathologische anatomie aan de nog jonge faculteit der Ge­ neeskunde van de Vrije Universiteit. Stammend uit een bekende familie van juristen koos hij zelf na zijn opleiding aan het Christelijk Gymnasium te ’s-Gravenhage voor een carrière als beroepsofficier. In 1939 begon hij met de studie aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda. De inval van de Duitse legers in ons land en de daar op volgende bezetting beteken­ den het einde van de militaire aspiraties van de jonge Donner. Hij ging daarna ge­ neeskunde studeren aan de Rijksuniversiteit in Utrecht, zo lang als dit door de be­ zetter werd goedgevonden. Na de oorlog legde hij het artsexamen af aan de Rijksuniversiteit in Leiden om daarna assistent te worden bij de hoogleraar in de pathologische anatomie in Utrecht. In 1948 vertrok Donner als leider van een mo­ biel Rode Kruisteam naar Indonesië om daar de infrastructuren van de volksge­ zondheid te helpen herstellen. Op één van zijn tochten ontmoette hij zijn latere echtgenote die als maatschappelijk werkster hetzelfde doel diende. Terug in Neder­ land specialiseerde Donner zich in de jaren 1949 tot 1954 in de chirurgie. In het laatstgenoemde jaar promoveerde hij tot doctor in de geneeskunde over een proef­ schrift getiteld: Osteogene reusceltumoren. Na zijn opleiding tot chirurg wendde Reynout Donner zich weer tot de pathologi­ sche anatomie en werd assistent bij Prof. Lignac, hoogleraar in de pathologische anatomie in Leiden. Op advies van Prof. Querido vervolgde hij zijn opleiding aan de Postgraduate Medical School in Londen en daarna aan de Harvard Medical School in Boston. Ook was hij enige tijd werkzaam aan het Massachusetts General Hospital in diezelfde stad. Daar legde hij zich vooral toe op de botpathologie. Na zijn terugkeer in Nederland werd Donner één van de oprichters van de ”bottencommissie”, een groep kenners van beenziekten, die als hoogste diagnostische in­ stelling in ons land zou gaan fungeren. Met ingang van de cursus 1957/1958 werd aan Donner gevraagd om het onderwijs in de pathologische anatomie aan de Vrije Universiteit vorm en inhoud te gaan ge­ ven. Dit heeft hij met veel enthousiasme en toewijding gedaan. Het organiseren van het onderwijs en het tot ontwikkeling brengen van een instituut voor patholo­ gie namen hem helemaal in beslag. Donner was een goed didact, met hart voor de studenten, altijd bereid studenten te woord te staan en niet begrepen stof nog eens door te nemen. Als diagnost was hij zeer betrouwbaar. Quasi-geleerde beschou­ wingen kon men van hem niet verwachten. Hij wist het of hij wist het niet en zei dit onomwonden. De opleiding van assistent tot patholoog-anatoom in het labora­ torium vormde voor Donner het sluitstuk van zijn onderwijstaak. Daarbij was hij voor de één chef, voor anderen een oudere vriend of vaderfiguur. Donner kon wisselvallig zijn. Hij had zijn goede en kwade dagen. Zijn indrukwek­ kende verschijning en zware stem konden "kwade dagen” nog een extra accent ge­ ven. Dan kon hij ook wel eens onredelijk zijn. Maar als weinigen kon hij even later 97

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen