Jaarboek 1989-1990 - pagina 104

In de late jaren ’60 en het begin van de jaren ’70 is Wiggers intensief betrokken geweest bij het proces van de landelijke herstructurering der aardwetenschappen. De kleine en jonge geologisch faculteit van de Vrije Universiteit bevond zich in dat proces in een moeilijk positie: overleven met een beroep op de eigen identiteit van de VU of participeren in een landelijke oplossing met de dreiging van gehele of gedeeltelijke opheffing. Wiggers die ervan overtuigd was dat de eerste weg weten­ schappelijk gezien een doodlopende was, heeft gekozen voor de tweede. Pragmati­ cus als hij was heeft hij daarbij zeker rekening gehouden met ingrijpende beslissin­ gen ten aanzien van de opleiding aan de VU en die mogelijkheid geaccepteerd. Het liep anders: het Instituut voor Aardwetenschapppen kwam uiteindelijk ver­ sterkt uit het proces te voorschijn, met een gelijk waardige positie in het samenwer­ kingsverband binnen de Amsterdamse concentratie en, in directe relatie met de richtingen binnen de fysische geografie, twee landelijk unieke specialisaties: hydrogeologie en kwartair geologie. Met deze uitkomst, waarin Wiggers een belangrijke hand heeft gehad, was het fundament voor een geslaagde uitbouw van de aardwe­ tenschappen aan de Vrije Universiteit gelegd. Het sprak vanzelf dat Wiggers, die binnen de universiteit een belangrijke rol speelde bij de invoering van de nieuwe bestuursstructuur onder de Wet Universitaire Bestuurshervorming, als decaan richting bleef geven aan die ontwikkeling. Tegelijkertijd echter richtten nieuwe uit­ dagingen Wiggers’ belangstelling en creativiteit ook elders. Vanaf 1966 was hij geleidelijk aan steeds nauwer betrokken geraakt bij aspecten van de natuur- en landschapsbescherming en van de milieuproblematiek, o.a. als voorzitter van de commissie Landschapstypologie, als lid van de Natuurweten­ schappelijke commissie van de Natuurbeschermingsraad en, binnen de Universi­ teit, in het kader van de ontwikkeling van het onderwijs in de milieukunde en de instelling van het Instituut voor Milieuvraagstukken. In het begin van de 70-er ja ­ ren raakte hij bovendien betrokken bij de universitaire ontwikkelingssamenwer­ king, in eerste instantie in Indonesië en vervolgens ook in zuidelijk Afrika. In zijn afscheidscollege "Behoed de aarde” merkte Wiggers in 1981 op: ”Na in hoge mate geboeid te zijn geweest door de analyse van de ontstaansgeschiedenis en de ontstaansvoorwaarden voor de jongere afzettingen en vormen aan het aardoppervlak, raakte ik meer en meer geinteresseerd in de toepassing van onze aardwetenschappelijke kennis in ontwikkelingslanden en voorts in vraagstukken betreffende het be­ heer van onze aarde, zowel in de rijke als in de arme wereld!’ Het zijn in de eerste plaats zeer persoonlijk motieven geweest die hem er toe ge­ bracht hebben in 1977 de hem aangeboden functie van algemeen directeur van het Rijksinstituut voor Natuurbeheer te aanvaarden. De verantwoordelijkheid die hij bij het nemen van die beslissing voelde jegens zijn medewerkers aan de VU was voor hem de reden daaraan de voorwaarde te verbinden in staat gesteld te worden om nog een aantal jaren als buitengewoon hoogleraar te blijven functioneren. Die voortgezette relatie, waarin Wiggers met name als manager en adviseur functio102

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen