1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 59

45 prof. Stokvis zoo juist met den naam van suppletietherapie betiteld, is daar, om de juistheid hiervan aan te toonen en om te bewijzen, dat tal van organen wier functie nog niet bekend was, wel degelijk in het samenstel des lichaams thuis behooren, èn dat vele van vroeger bekende organen van nog grooter belang zijn als men vroeger wist. Voor wie in de Schepping gelooft, is ook deze betere kennis omtrent deze organen dankbaar aanvaard als gevende licht op punten, waar wij de wijsheid des Scheppers tot dusverre niet goed verstonden. Maar hoe staat nu de evolutionist tegenover deze feiten? Wel, hij is daar niet mee verlegen. Wel was het eerst wat beschamend voor hem, dat verschillende organen, die, naar hij meende, de mensch als nuttelooze (of zelfs schadelijke) ballast uit zijn ontwikkelingsperioden had overgehouden, nu bleken niet alleen geen ballast maar kostbare lading te zijn; maar daarom niet versaagd; zijn theorie behoefde z. i. daarom nog niet te vallen. Zijn gedachtengang toch was, dat in den loop der aeonen dat gene wat nuttig bleek, bewaard bleef, en een middel werd om over minder bedeelde tijdgenooten te triomfeeren, en zoo de soort steeds hooger en verder te brengen. Die tot nu toe verborgen function dier organen werden nu voor den evolutionist ook middelen waardoor de mensch tot zijn hoogte is kunnen opklimmen; juist door dat hij èok die organen en function had, kon hij zoover komen; want deze organen waren doelmatig en bleven daarom bewaard. Nu gevoelt ge, wanneer men het woord doelmatig uitspreekt, dat men dan eigenlijk al meer zegt als een pur-sang evolutionist eigenlijk toegeven wil; want doel onderstelt een iemand of een iets, die zich iets voor oogen stelt wat nog niet was op het oogenblik, dat reeds naar het doelwit gestreefd werd. Doelmi\g onderstelt dus reeds een Hooger Wezen of een Hoogere Macht, een redelijk en zedelijk Regeerder; voor het gehoor van den ultra-atheist lijkt dan, ook in den klank teleologisch, te veel op theologisch, en is mitsdien verwerpelijk. Hoor maar wat Van Houten daaromtrent zegt in zijn pas verschenen: ,de Wet der Casualiteit in de sociale wetenschap," hij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen