1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 129

EEN KWARTEEUW COSMOLOGIE

113

verworpen. Jeans had twee suggesties; de eerste was : In de zon bevindt zich supcrradioactieve materie, en de tweede : In de zon wordt materie omgezet in straling. Geen van deze beide hypothesen kan aannemelijk worden gemaakt. De transmutatie van atoomkernen bracht echter de definitieve oplossing. Als men met lichte atoomkernen te doen heeft, komt er bij samenvoeging van deze kernen tot een zwaardere kern energie vrij. Een bekend voorbeeld hiervan is het feit, dat er energie vrijkomt als vier protonen tot één heliumkern worden samengevoegd. Nu is waterstof het element dat verreweg het meest in de sterrenwereld voorkomt. De astronomie is er tegenwoordig van overtuigd, dat de overgang van waterstof in helium de voornaamste reactie is voor het produceren van de energie die de sterren uitstralen. In bepaalde gevallen zullen koolstof en stikstof daarbij als katalysator optreden. De astrophysici hebben, uitgaande van de waterstof-helium-reactie verschillende stermodellen „doorgerekend" en zij zijn daarbij ten slotte tot voorstellingen en uitkomsten gekomen die in goede overeenstemming zijn met de waarnemingsresultaten. De hier geschetste ontwikkeling, voornamelijk die op het gebied der kernphysica, heeft er toe geleid, dat thans de cosmogonie aak volgens de methoden der exacte wetenschappen beoefend kan worden. Als ik vroeger weleens het voorrecht had in deze kring te spreken over de vooruitgang van de sterrenkunde, heb ik de cosmogonie steeds volkomen genegeerd. Ik meen echter, dat wat toen terecht geschiedde, thans niet meer verantwoord is. Bekwame physici en astronomen hebben zich de laatste jaren beziggehouden met de wordingsgeschiedenis van ons zonnestelsel, van het Melkwegsysteem en van de wereld der spiraalnevels en zij hebben daarbij, zoals we zullen zien, zeer opmerkelijke resultaten bereikt. Uitgaande van de wetten der natuurkunde en van de waarnemingen der sterrenkunde hebben zij, met toepassing van mathematische methoden, berekeningen uitgevoerd over de cosmogenetische problemen en zij hebben daarbij uitkomsten bereikt die terecht een zeker vertrouwen genieten. Verscheidene schrijvers hebben de laatste tijd een samenvatting gegeven van wat we hierboven de derde cosmologie hebben genoemd. Bijzonder knap is wat de Engelse astronoom Hoyle hierover publiceerde. Reeds enige jaren had hij de aandacht op zich gevestigd door even scherpzinnige als oorspronkelijke verhandelingen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen