1954 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 29

DE MAATSCHAPPIJ DER TOEKOMST

17

winkeliers, vragen wij ons af. Overigens verwondert het ons, dat de schrijver juist niet op dit punt sterker de waarschuwende vinger opheft, want als er één terrein is, waarin het „streven naar zekerheid" bedenkelijk begint te denatureren, is het wel hier. Men vrage maar eens aan de artsen, wat ze van de moderne Ziekenfondspraktijk denken. Men oordele over de nu reeds gebleken gevolgen van de Werkloosheidswet, in vele gevallen een premie op de lijntrekkerij e.d. Wij willen beslist niet achterblijven bij de schrijver in het waarschviwen tegen de gevaarlijke tendenzen in de moderne staat, die wij eens als „sociale hysterie" hoorden bestempelen, doch dan hadden wij gaarne betere voorbeelden aangetroffen. En met algemene formules over de Overheidstaak, zoals we die op pag. 228 aantreffen („Haar taak is de ontsporing te corrigeren, misstanden weg te nemen, het zwakke te beschermen"), komen we beslist geen stap verder. Men leze hierover met meer vrucht het artikel van prof. Donner in de aan prof. Dooyeweerd aangeboden jubileumbundel. De schrijver — niet jurist zijnde — heeft zich hier op glad ijs begeven en is daarop niet staande gebleven. Want over de afbakening van de Overheidstaak zijn we door dit boek niet wijzer geworden. Gelijkelijk staat het met de beschrijving van vrije economie-planeconomie. De schrijver zou niet met wit-zwart schema's werken, maar hij doet het, waarschijnlijk onbedoeld, toch. Want hoezeer wij van de planeconomie zelve een tegenstander zijn, wij zijn het met de critici uit deze kring eens, dat hij van de planeconomie een „Zerrbild" maakt. Overigens, wat is „vrije economie" en heeft deze ooit bestaan? De waarheid ligt in het midden. De moderne economie verdraagt eenvoudig geen staatsonthouding in de vorm, zoals die vroeger bestond. Men mag zich op dit gebied geen oogkleppen voorbinden. Tenslotte nog een voorbeeld van onbevredigende probleembehandeling : de publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie, in de wandeling als P.B.O. aangeduid. Wij zijn het met prof. Rip eens, al zegt hij het wat uitdagend onvriendelijk, dat we met de beschouwingen van de schrijver op dit punt geen steek verder komen. Persoonlijk hebben wij belangrijke principiële bezwaren tegen de P.B.O. Wij geloven nog steeds, dat de voorstanders meer naief dan verstandig zijn door te veronderstellen, dat hierdoor de staatstaak wordt verlicht en de zelfwerkzaamheid van het bedrijfsleven wordt gestimuleerd. De vakgroepen — hoe afwijkend ook in opzet — zijn daar om te bewijzen, dat elke dwangorganisatie als bedrijfsorganisatie bedoeld, haar doel voorbij schiet. Doch wie schetst onze verbazing, dat we hierover bij prof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen