1962 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 304

244

J. Z. BARUCH

ziekte noodzakelijk of nuttig was, behalve afgodendienst, bloedschande en moord (Sabb. 66 a). Het gebruik of de toepassing van geneesmethoden, die men overigens als bijgeloof kon beschouwen, was niet verboden, als het tot heil van de zieke diende. Maimonides vat de opvattingen van de talmoed over het al of niet geoorloofd zijn van de toepassing van bijgeloof bij zieken als volgt samen: „Is iemand door een schorpioen of slang gebeten, dan mag men boven de wond „spreken" of „fluisteren" om het gemoed van de zieke gerust te stellen en hem te sterken. Hoewel het absoluut niet helpt, staat men het toch toe, daar men anders de zieke geestelijk nog verzwakt" (Hilch. Akkum XI, 11-12). Het „bespreken" was algemeen in gebruik De Babylonische talmoed kent diverse toverspreuken, terwijl de Palestinensische talmoed wel van toverspreuken melding maakt, ze echter niet vermeldt, vermoedelijk om het gebruik en de toepassing van de toverspreuken niet te bevorderen. Bezweringsformules bevatten steeds de naam van degene, ten behoeve van wie de bezwering wordt uitgevoerd. De naam van zijn moeder (en niet die van de vader) wordt ook in de toverformules vermeld. Abaji deelt, uit naam van zijn pleegmoeder (van wie hij de toverspreuken geleerd had) mede, dat hij toverspreuken steeds de naam van de moeder vermeld dient te worden. (Sabb. 66 b). Bij veel spreuken werd op de grond gespuwd, maar het spuwen voor of na het noemen van de Godsnaam, werd als afkeurenswaardig beschouwd. (Sanh. 101 a). Het spreken boven wonden is een gebruik, dat bij talloze volken in de oudheid in zwang was. Volgens Homerus zou aldus bloedverlies tot stilstand kunnen worden gebracht door spreken boven de wond. (Odyss. 19, 475). De oude Mishnageleerden verwierpen het fluisteren of spreken boven wonden, ook als men bijbelteksten in plaats van aanhalingen uit heidense formules gebruikte. Zij verklaren, dat iemand die boven een wond fluistert en b.v. zegt „alle ziekten, die ik de Egyptenaren heb opgelegd, zal ik U niet opleggen, want Ik, de Heer, ben Uw Genezer" (Ex. 15, 26) verliest daardoor de eeuwige zaligheid. Evenmin mag men bij een onrustig kind een bijbeltekst uitspreken, om het tot kalmte te brengen, noch mag men op het kind een bijbel of Tephilien (Phylacterien) leggen, om het te doen inslapen (j. Sabb. VI, 8b 20). Maimonides zegt hierover: „Wie boven een wond fluistert, of een bijbelvers zegt of boven een zuigeling uit de bijbel leest, opdat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen