1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 199

BOEKBESPREKING

159

Persoonlijk acht ik de klinische psychiatrie — voor welks bestudering van den lierg verwijst naar het boekje van Dr. Vedder — de centrale psychiatrische wetenschap. Zij maakt de verschillende benaderingsmethoden aan zich dienstbaar (de psycho-analyse, de neuropathologie, de neurofysiologie, etc, maar ook de fenomenologie) en roept ze, zo nodig, tot de orde. Dit tot de orde roepen betekent niet, dat men op een al te critische wijze distantie neemt van datgene wat anderen bijdroegen tot het verschaffen van een dieper inzicht in de psychiatrie. Elke begripsvorming is immers slechts een poging tot het verwoorden van menselijk inzicht. Begrippen als projectie, conversie, overdracht, herinneringsvervalsingen, etc, acht ik zeker bruikbaar, maar achter hen gaan in feite uiterst complexe ,,mechanismen" schuil. Vandaar ook dat over elk begrip op zich een uitgebreide literatuur bestaat. De begrippen laten evenwel voldoende ruimte open opdat elke psychiater zichzelf kan zijn. Zo breekt met name ook in de psychotherapie het beginsel der vrijheid door, een vrijheid in gebondenheid aan wat de kliniek ons leert. Een uitvoerige, fenomenologisch verantwoorde ziektegeschiedenis, waarin b.v. ook de neuro-vegetatieve fenomenen hun plaats behoren te hebben, is een eerste vereiste. Een zo exact mogelijke diagnose moet worden gesteld om de juiste therapeutische keuze te doen en de patiënt adaequaat te kunnen helpen. Het is m.i. onjuist te spreken van ,,richtingen" in de psychiatrie. Het begrip „richting" impliceert, dat een antithetisch element de wetenschap binnen sluipt. Hoogstens kan bij de beoordeling van een bepaalde patiënt sprake zijn van accent-verschillen. Het lijkt mij zelfs niet onwaarschijnlijk, dat, in een dialoog met moderne psycho-analytici, blijken zou dat van den Berg dichter bij de psycho-analyse staat dan op het eerste gezicht uit dit werk blijkt. Geven bijvoorbeeld „onbewust-zijn" en „zich-verbergen" niet beide uitdrukking aan een tegelijkertijd er-wel-zijn en een er-niet-zijn? Deze ongewoon lange boekbespreking betekent, dat het boek alle aandacht verdient. Van den Berg is een markante figuur, die een geheel eigen geluid laat horen. Het is daarom begrijpelijk dat het boek reeds in het Engels en Italiaans vertaald werd, alvorens deze Nederlandse uitgave verscheen. F. J. TOLSMA

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen