1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 219

p. J. ROSCAM ABBING

179

lisch contact met gelovigen en ongelovigen, in persoonlijke zielszorg, in groepscatechese, in cultische verkondiging, in missionair getuigen, waarbij de diepste keuzen van het hart in het geding zijn. Wij moeten alle drie rubrieken wel nog even apart bezien. Wij zijn dan aldoende ook bezig met ons derde en laatste hoofdstuk, waarbij niet alleen de ethiek van de arts maar ook de ethiek van de patiënt in het geding is, omdat juist bij de suggestie de een iets wil wat de ander vooralsnog niet wil.

///

Ethiek van de arts in verband met de ethiek van de patiënt

1. Allereerst dus de direkte therapeutische situatie. De witte jas van de arts werkt al suggestief, zeiden we reeds. M.i. is dat verantwoord, omdat de arts vertrouwen in zijn medische deskundigheid mag vragen, zelfs moet vragen. De patiënt vertrouwt zich vrijwillig toe aan een medische zorg voor zijn lichaam en soms voor zijn psychische conditie, die hij inhoudelijk grotendeels niet kan toetsen. Functioneel gezag moet er zijn, een zeker paternalisme — als men dat per se zo noemen wil — is onvermijdelijk. In dienst van het goede mag veel, kan manipuleren verantwoord zijn, kan het voorschrijven van een placebo juist zijn, kan overdracht noodzakehjk zijn, kan zelfs een waarheidsserum (zoals een leugendetector) terzake zijn. Ik noem echter vijf richtlijnen die misbruik van vertrouwen moeten voorkomen. a. Schakel het inzichtelijk zelf kiezen van doel en methode bij de patiënt zoveel mogelijk in, zodat zo min mogelijk blind vertrouwen van hem wordt gevraagd. b. Wees zo non-direktief mogelijk, om dezelfde redenen, nog afgezien van het feit dat dat vaak het meest effectief is. c. Denk zoveel mogelijk vanuit wat de patiënt zelf zou wensen, indien hij voldoende bij bewustzijn zou zijn en ook overigens oordeelkundig zou zijn. d. Hanteer een mensbeeld dat direkt-evangelisch is bij de zorg voor christenen, en dat indirekt-evangelisch is, n.l. open, geestelijk, humaan, bij de zorg voor andere burgers. In de psychotherapie luistert dat nauw. Het precaire van een psychotherapie, b.v. bij een lange psycho-analytische behandeling, is niet zozeer de intern medische vraag wanneer die behandeling geïndiceerd is, zelfs niet zozeer het feit dat een bepaalde psychische ontwikkeling niet aanvaard wordt en ongedaan gemaakt dient te worden, maar het mensbeeld dat de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen