De Vrije Universiteit na Kuyper - pagina 374

In de S.S.R.-kring was dus nog levende belangstelling voor de

impulsen die Groen en Kuyper hadden gegeven, vooral volgens de

lijnen die Vollenhoven, Dooyeweerd, Schilder en ook Gerretson

hadden getrokken. Van die kant kwam een nieuwe inbreng bij de

VU, waar in die jaren de belangstelling voor Kuyper bezig was uit

te doven. Maar die inbreng had spoedig tot gevolg dat van Kuyper

werd afgeweken. Want Lever en Van de Fliert, die allebei uit de

S.S.R.-Utrecht kwamen, zouden samen de gangbare exegese van

Genesis ondermijnen en zelfs onmogelijk maken.

Vaak wordt Kuitert als gangmaker voorgesteld, die de historici-

teit van de hof van Eden losUet. Maar in 1950 was Kuitert als jong

predikant wel bezield van vemieuwingsideeën, maar toen meende

hij 'in alle oprechtheid' nog 'dat de wereld zeg maar 5.000 jaar oud

was en in zeven dagen geschapen.'

Van de Fliert en Lever pakten als geoloog en bioloog de

problemen anders aan. Zij zochten naar betrouwbare feiten. Kuitert

voelde veel meer een overbelasting aan gereformeerde traditie en

wilde ballast overboord zetten: 'Wat die ballast was, dat wist ik in

het begin niet, dat was juist het vreemde', zei hij.

Evenals Van de Fliert wilde Lever vasthouden aan de

gereformeerde behjdenis en de gereformeerde bijbeluitleg en

tegelijk de natuurwetenschappelijke gegevens op hun feitelijke

betrouwbaarheid onderzoeken. Ze geloofden dat de bijbel en de

feiten elkaar niet zouden tegenspreken.

Van de Fliert werd door Sizoo in 1950 betrokken bij het

congres over de ouderdom der aarde. Al twee jaar daarvoor had

Dooyeweerd aan Lever aangeboden zijn Utrechtse scriptie over het

biologisch soortbegrip om te werken tot een artikel in Phüosophia

Reformata. Dat gemeenschappehjke artikel van Lever en

Dooyeweerd, getiteld Rondom het biologisch soortbegrip, verscheen in

drie afleveringen in 1948, 1949 en 1950. Vervolgens werden Van de

Fliert, Lever en anderen, waaronder L. Vhjm, in 1949 hd van de

Christelijke Vereniging van Natuur- en Geneeskimdigen. Toen

Knoppers de descendentie- of afstammingsleer als hypothese wilde

aanvaarden, zei Lever dat hij de micro-evolutie wel, maar de

macro-evolutie niet aanvaardde.

In 1950 constateerde Lever dat de soorten niet constant zijn.

'Het staat vast dat er een evolutie der soorten plaats heeft in een

nauwe wisselwerking tussen ongerichte toevallige mutaties en het

selecterende miheu.' Typerend was dat hij tevens zelf een poging

368

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen