Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 53

...en inspanning

nog De Wit, voor het werk de volledige verantwoordelijk-

heid werd toebedeeld.

Bij zijn aantreden als lector in 1962 had De Wit gecon-

stateerd dat er iets ontbrak aan het p.i. Als het P.i. werke-

lijk een echt centrum voor behandeling van moeilijke kin-

deren wilde zijn, dan moest er iets aan worden toegevoegd.

Op het p.l. constateerde men een lacune in de hulpverle-

ning van bepaalde kinderen, namelijk kinderen die niet zul-

ke ernstige problemen hadden om residentieel te worden

behandeld, maar die toch tijdelijk, d.w.z. ambulant, zorg

nodig hadden voor hun omgangs- en opvoedingsproble-

men. Ook constateerde men dat adolescenten, ruwweg ge-

zegd de groep van dertien tot en met eenentwintig jaar, bui-

ten vele opvangsinstituten vielen. Aldus besloot men hal-

verwege de jaren zestig aan te kloppen bij de v.u. voor

de oprichting van het zogenaamde Ambulatorium: een cen-

trum waar aan kinderen en adolescenten advies of behan-

deling kon worden geboden. De grote vraag was natuurlijk

wie dit ging betalen. De Wit stond op het standpunt dat

zo'n project niet betaald kon worden via hulpverleningsgel-

den. De subsidievoorwaarden binnen de toenmalige gees-

telijke gezondheidszorg waren volgens hem te star en gede-

tailleerd. Dit zou een keurslijf met zich meebrengen en dat

zou de ontwikkeling van het werk schaden. Wat dit betreft

51

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen