Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 27
De geschiedenis van het Paedologische Instituut in Amsterdam 1931-1989
deze 'schrik' en het mutisme tot dusver geen verband ge-
zocht. Nu realiseerde ze zich, dat vanaf dat ogenblik de
moeilijkheden waren begonnen.
De volgende therapie werd nu voorgesteld:
Eiken avond zou vader een halfuur met hem spelen. Dat
spel liep steeds daarop uit, dat vader uit een stuk wit papier
een 'bril' knipte. De opgave was te zorgen, dat deze 'bril'
spelenderwijs door den vader zelf werd opgezet; vermoe-
delijk zou het kind spontaan zijn handen uitsteken en den
bril zelf op willen hebben. Was dit gelukt, dan mocht hij
zichzelf in den spiegel bekijken. De vader moest eiken
avond den 'bril' een paar millimeter grooter knippen. Daar-
na moest er een gat gemaakt worden voor den neus... enz.
Toen de bovenlip 'bereikt was, werd er met inkt een snor
opgetekend.
Tenslotte was de vader zover, dat het zelfgemaakte masker
veel geleek op een, dat vader opzettelijk in een winkel had
gekocht. Het kind bleef gedurende deze periode echter nog
steeds mutistisch, angstig en hield nog steeds last van
nachtmerries. Na verloop van vier weken was de vader
zoover gekomen, dat hij nog alleen 'verder kon gaan' met
gekochte maskers. Hij liet aan het kind nu ook merken dat
de mooiere 'brülen' uit den winkel moesten komen. Nog
een week later was de vader langzamerhand toegekomen
aan een van de meest afzichtelijke maskers, die er in dien
winkel waren. Weer speelde hij 's avonds 'brilletjes op den
neus'. Enigszins in spanning zette hij zelf dat masker voor.
Wim lachte hevig, om toen ineens, na even geconcentreerd
te hebben gekeken, te zeggen: 'Pappa - die man - bril op
neus - Wim ook - Wim niet bang'.
De ouders waren gewaarschuwd, vooral niet verwonderd
te doen, wanneer Wim plotseling zou gaan spreken. De
moeder hield zich ook goed: de vader verwijderde zich,
omdat hij zich niet kon beheersen'! Enige dagen daarna,
den 2 5-sten Februari, kwam de moeder met Wim om ons
mede te deelen, dat hij weer gesproken had. Wim, daarna
binnengeroepen, geeft een hand en zegt: 'dag ne-eef.
Zoals gezegd nam het aantal kinderen dat het instituut
bezocht in de loop der jaren geleidelijk toe. In de tabel
(blz. 68) is deze groei duidelijk waar te nemen. Tevens is
25
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's