Voetstappen in opwaaiend zand - pagina 35

ntagazme

EunMMfi^

„Mijn vader vroeg God om te mogen sterven. Maar hij was nuchter

genoeg om te weten dat de hulp van de arts de weg daartoe kon zijn...

Twee volle weken waren er nodig vóór ik de beslissende hoeveelheid

injectievloeistof toediende. Of die het leven bekortte

met een uur of een dag of misschien zelfs een week, weet ik niet.

Wel weet ik dat ik nog altijd dankbaar ben dat ik dit kon doen.

Het is 10 jaar geleden. Het woord euthanasie was nog geen gemeengoed-

En dat is toch echt iets anders dan medelijden. Dat laatste,

dat mee-lijden doe je ook met je patiënten. Maar daarvoor zou ik

nooit zo'n beslissing hebben durven nemen.

Je moet ontzettend veel van iemand houden om in volle verantwoording

een eind aan zijn of haar leven te maken." m Met van vetpieegster]

// Steeds Actueel. Uitgave VU-magazine van februari 1972

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen