Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 390

dat aan taakverdeling niet te ontkomen viel, maar wilde daarbij dan wel het bijzonder ka-

rakter in het geding brengen. In het uiterste geval zou men zich op het standpunt moe-

ten stellen 'dat de Vrije Universiteit zelf beslist op welke wijze aan de opgelegde bezui-

niging zal worden voldaan'.^^^ Ook decanen vonden dat men, in het geval gedwongen

ontslagen zouden worden opgelegd, de geaardheid van de Vrije Universiteit niet prijs

mocht geven.^^"^ Het verenigingsbestuur nam achteraf kennis van de definitieve voor-

stellen, en verklaarde zich toen niet bij machte een alternatief aan te bieden. Elk voorstel

ten gunste van het ene vak zou betaald moeten worden door andere.^""s Dat was inder-

daad het pijnlijke dilemma van de TVC-operatie. Wie erin slaagde zichzelf te redden wist

dat anderen nu in zijn plaats moesten betalen, en dat kon de naaste collega zijn.

De landelijke commissie taakverdeling gaf in januari 1983 de financiële consequenties

aan voor de verschillende wetenschapsgebieden. Voor elk van de studies tandheelkunde,

sterrenkunde, geologie, farmacie en geografie moest één vestigingsplaats worden opge-

heven. Dat zou een besparing opleveren van 31.500.000. De sociale wetenschappen

dienden 25.000.000 in te leveren, de letteren 20.000.000, en de theologie ten minste

4.000.000. Ruil van taken of regionale samenwerking moest voor natuurkunde 5.000.000

opbrengen, voor scheikunde 7.000.000, voor biologie 12.500.000 en voor wijsbegeerte

2.500.000. Informatica leverde niet in, maar kreeg juist geld. Dat zou echter bezuinigd

moeten worden op wiskunde. De niet genoemde faculteiten konden er niet gerust op

zijn. De opheffing van de medische faculteit aan de Vrije Universiteit heeft in 1983 ze-

ker ter discussie gestaan. De Raad van Advies voor het Wetenschapsbeleid stelde een

lijst op van de tachtig sterkste medische vakgroepen. Rotterdam scoorde het best met

twintig, Maastricht het slechtst met drie. De Vrije Universiteit was met vijfde op één na

laagste.^^^

Uiteindelijk bleef de medische faculteit behouden, al gingen de bezuinigingen haar

niet voorbij. Ook letteren moest flink inleveren. Tandheelkunde ging een overeenkomst

tot samenwerking aan met de Universiteit van Amsterdam. Gezamenlijk vervolgden zij

hun weg onder de naam Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam, in de wan-

deling ACTA. Drie studierichtingen werden opgeheven: sociale geografie, andragologie

en sociologie, dat niettemin een basisvoorziening mocht behouden.^^7 Geologie kreeg

uitbreiding omdat die studie verdween aan de Universiteit van Amsterdam, en een aan-

tal docenten overstapte naar de Vrije Universiteit. Het College van Bestuur liet de aldus

instromende nieuwe personeelsleden zonder meer toe. Ze zouden beschouwd worden

als dispensanten, tenzij ze uit eigen beweging verklaarden in te stemmen.^^* Daarmee

was het instemmingsprobleem formeel geregeld. Het bleef natuurlijk een lege vorm.

Deze mensen hadden niets beloofd. Als ze weigerden naar beste vermogen te handelen

in de geest van de doelstelling kon niemand hen daar een verwijt van maken.

De beslissingen van het College bleven niet onomstreden. Het viel menigeen op, dat

de bezuinigingen vooral ten koste van levensbeschouwelijk gevoelige vakken gereali-

seerd waren. Aardrijkskunde en sociologie ruimden het veld, tandheelkunde bleef be-

386 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen