Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 298

voorzitter Brinkman dat van de positieve kant, door te gewagen van De Niets 'opgewek-

te bevreemding jegens universitaire eigenaardigheden'."*^ Toch had het ook wel eens be-

zwaren, dat het college bijvoorbeeld de behartiging van de bibliotheekzaken overliet aan

een man die zich erop beroemde zelf nooit een boek te lezen. 5

Twee andere leden werden aangewezen door de Universiteitsraad. De keuze viel op

de neerlandicus H.J. Brinkman en de natuurkundige C.C. Jonker.''' Jonker kwam en

ging, zoals de meeste collegeleden die gekozen werden uit het wetenschappelijk perso-

neel. Brinkman bleef aan, en zou de belichaming van het universiteitsbestuur worden.

Hij is niet met die ambities toegetreden. Hoewel iedereen binnen de faculteit der lette-

ren hem voor de geboren bestuurder hield, meende Brinkman zelf dat zijn toekomst lag

in de Nederlandse taalkunde. Hij verlangde een vrije dag om aan zijn proefschrift te

kunnen werken, en na het einde van zijn bestuursperiode een sabbatsverlof om zijn in de

wetenschap opgelopen achterstand in te halen.5^ Hij zag zichzelf toen dus als een onder-

zoeker die noodgedwongen tijdelijk zijn aandacht verplaatste naar het bestuur. In het

college ontdekte hij spoedig dat besturen een echte baan was, en dat dit soort werk hem

grote voldoening schonk.53 Zo verdween de transformationele grammatica van zijn bu-

reau, om ingeruild te worden tegen de begroting van het ministerie van Onderwijs en

Wetenschappen. Hij gaf zich volkomen aan zijn nieuwe taak, en het duurde niet lang of

hij stak in kennis en begrip van zaken zo duidelijk boven allen uit, dat zijn benoeming tot

collegevoorzitter in 1979 als opvolger van Van Nes voor iedereen vanzelf sprak. Het was

uniek, zei Van Nes terecht, dat een gekozen lid voorzitter werd.5+ Dat maakte zijn posi-

tie tegelijk wat wankel, omdat hij voor herverkiezing afhankelijk was van de gunst van de

universiteitsraad. Het zal voor hem een geruststelling zijn geweest, dat het bestuur van

de Vereniging hem later van gekozen lid in benoemd lid veranderde. Om soortgelijke re-

denen had Hoogenkamp zijn benoeming tot secretaris van het College van Bestuur al-

leen willen aannemen uit handen van de Vereniging, om niet op de welwillendheid van

democratische bestuurders aangewezen te zijn.55

Sommige nieuwe bestuursorganen hebben hun nut beter bewezen dan andere. Het

College van Bestuur heeft, naar alle aanwijzingen lijken te bevestigen, een goede staat

van dienst. Maar over zijn werkzaamheden zijn we slechts gebrekkig geïnformeerd. Ik

heb tenminste nooit armzaliger notulen gelezen dan de verslagen van de vergaderingen

van het College van Bestuur. Alleen voor het eerste jaar krijgen we een globale indruk

van wat er voorviel. Maar vanaf 19 november 1973 gaat de deur van de kamer op slot.

Het college besluit dan de notulering zo sober mogelijk te houden, en haar alle betekenis

te ontnemen: 'de bekorting van het verslag wordt verkregen door weglating van alle ver-

trouwelijke (waaronder persoonlijke) zaken.'5* Vrijwel het enige dat we zo nu en dan ver-

nemen is de verdeling van de taken over de leden van het college.5' Zo blijkt dat de heer

Van Nes verantwoordelijk was voor het leerstoelenbeleid, en de heer Brinkman natuur-

lijk voor de begroting. Maar hoe leerzaam dat alles mag zijn, de meest welsprekende

mededeling is toch deze, dat er in 1974 geen portefeuillehouder wordt aangewezen voor

294 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen