Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 39

Uytenbogaardt was pragmatischer, zeker geen overtuigd voorstander van democra-

tisering, maar bereid mee te gaan zolang hij eigen werkzaamheden naar eigen

inzicht kon blijven inrichten Groen, oorspronkelijk binnen de faculteit der

Wiskunde en Natuurwetenschappen verbonden aan de subfaculteit der Wis en

Natuurkunde maar sinds 1964 tevens aan de Subfaculteit der Geologie (die op dat

moment geacht kon worden tevens de fysische geografie te omvatten'"), was voor-

al laconiek Hij spande zich m om problemen te voorkomen en partijen zoveel

mogelijk te apaiseren De meest intrigerende positie was ongetwijfeld die van

Wiggers Wiggers had ten aanzien van de ontwikkeling van de aardwetenschappen

aan de Vrije Universiteit vanaf 1960 een vrijwel onbeperkte machtspositie ingeno-

men HIJ was, zeker naar de toenmalige VU maatstaven, links of althans progres-

sief georiënteerd en m wezen anti-autontair Enerzijds moet de revolte van de late

jaren '60 tegen het gevestigd gezag hem hebben aangesproken, ondanks het feit

dat hij inmiddels van dat gezag deel uitmaakte. Anderzijds was Wiggers pragma-

tisch democratisering was onvermijdelijk maar contraproductieve effecten moesten

vermeden w o r d e n " . Nadat hij in november 1971, uiteraard, tot decaan was ver

kozen is hij tot zijn aftreden m 1975 het Instituut (inmiddels de VSF) met betrek-

kelijk strakke hand blijven leiden. Hij heeft daarbij zijn eigen inzichten met prijs

gegeven en, hoewel hij de democratische spelregels volgde, de onervaren

Subfaculteitsraad zeker in de beginfase van tijd tot tijd met power play naar zijn

hand gezet Wiggers was m die fase voor de subfaculteitsgemeenschap onmisbaar, 37

maar in veel opzichten ook ongrijpbaar

Met de invoering van de WUB werd, althans in formele zin, de handelingsvrijheid

van al die hoogleraren die onder de oude bedeling waren aangesteld aanzienlijk

beperkt. Wat dat in de praktijk voor ieder van hen individueel betekende werd veel-

al pas in de loop van een aantal jaren duidelijk Het komt ons voor dat de overstap

die Uytenbogaardt, voor de instituutsgemeenschap geheel onverwacht, maakte

naar de afdeling Mijnbouwkunde m Delft (waar hij per 1 januari 1977 werd

benoemd) met los gezien kan worden van een bij hem afnemende appreciatie van

de context waarin hij zijn werkzaamheden aan de VU kon verrichten. Binnen de

vakgroep Ertskunde, Petrologie en Mineralogie was zijn wetenschappelijk leider

schap met onbesproken geraakt Ook bij Wiggers, die besloot om per 1 mei 1977

terug te treden als gewoon hoogleraar om de hem aangeboden functie van alge

meen directeur van het Rijksinstituut voor Natuurbeheer (RIN) te aanvaarden, moe-

ten, naast sterk persoonlijk motieven, dergelijke overwegingen een rol hebben

gespeeld

Vanaf het eind van de jaren '60 was Wiggers in toenemende mate betrokken

geraakt bij het natuurbeheer, de milieuproblematiek en de ontwikkelings-

samenwerking, onderwerpen die hoog op de maatschappelijke agenda ston-

den en waarmee te "scoren" viel De inbreng van iemand met de capaciteiten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen