Een handvol filosofen - pagina 401

// Th. de Boer: systematisch en poëtisch filosoof 1>97

11 Th. de Boer: systematisch en poëtisch filosoof

Na vierentwintig jaar kwam prof. De Boer terug naar de Vrije Universiteit. Met een

verwijzing naar hoofdstuk VB 5 kunnen we memoreren dat hij sinds 1968 aan de

Universiteit van Amsterdam de leerstoel wijsgerige antropologie had bezet. In de

jaren tachtig was zijn bezorgdheid gegroeid over de ontwikkelingen in en rond de

Faculteit der Wijsbegeerte, die aan die universiteit een afdeling zou worden van de

Faculteit der Geesteswetenschappen. Bovendien had hij zich opgewonden over het

beleid van de toenmalige minister van Onderwijs, drs. W.J. Deetraan, die met bezui-

nigingen en andere beleidsmaatregelen dè meeste universitaire filosofieopleidingen

de nek omdraaide. Met name de argumenten die de minister gebruikte om zijn be-

leid te verdedigen, waren volgens De Boer ongefundeerd, inconsistent en gespeend

van enige visie op de filosofïebeoefening.

Ter gelegenheid van zijn afscheid bood de Faculteit der Wijsbegeerte van de Uni-

versiteit van Amsterdam De Boer een bundel aan, getiteld De filosofie in Nederland;

constructie en deconstructie, met door hemzelf reeds eerder gepubliceerde artikelen

over politici en bestuurders zonder visie - strijdvaardige artikelen die blijk gaven

van 'een grote bezorgdheid die zich soms uit in een grimmige humor'.7

In de jaren zeventig en tachtig had De Boer af en toe contact met collega's van

de Vrije Universiteit, maar nooit was gesproken over een eventuele overstap. Toch

ging in de Faculteit der Wijsbegeerte van de Vrije Universiteit het gerucht dat De

Boer voor deze overstap wel te vinden zou zijn. In het voorjaar van 1990 maakte

prof. Aertsen, die aan het eind van zijn decanaat zat, telefonisch een afspraak met

De Boer en ging met zijn beoogde opvolger prof. De Jong bij hem thuis in Bui-

tenveldert op bezoek. Zij wilden hem polsen over een eventuele benoeming aan

de Vrije Universiteit, en wel voor systematische wijsbegeerte. Het was een open-

hartig gesprek dat er echter op uitliep dat De Boer weigerde op hun voorstel in te

gaan. Maar het gesprek liet hem niet los en een jaar later belde hij Aertsen op met

de vraag of een benoeming aan de Vrije Universiteit misschien nog mogelijk was.

Aertsen was geen decaan meer en informeerde onmiddellijk De Jong, die vervol-

gens snel tot handelen overging. Er volgde een gesprek met De Boer die slechts

één voorwaarde stelde: indien hij werd benoemd, dan wilde hij vrijgesteld zijn van

zware bestuurlijke taken. Deze voorwaarde was geen probleem en met instemming

van het college van bestuur stelde De Jong een benoemingsadviescommissie in met

prof. Bos als voorzitter, die in rap tempo deed wat van haar werd verwacht: het

maken van een voorstel om via een gesloten procedure De Boer voor benoeming

voor te dragen.

In haar eindrapport (22 augustus 1991) constateerde de commissie dat de hoog-

leraren Van der Hoeven en Klapwijk niet goed in staat waren om hun uitgebreide

leeropdracht van de moderne, respectievelijk nieuwe wijsbegeerte en systematische

wijsbegeerte te vervullen. Van der Hoevens werktijd was teruggebracht naar 0,4 fte

en Klapwijk was wegens ziekte uitgeschakeld. Naar het oordeel van de commissie

hadden het onderwijs en onderzoek in de systematische wijsbegeerte niet de ge-

wenste omvang en bleven nieuwe initiatieven op dit terrein uit. De commissie had

een gesprek met De Boer gehad en zag in hem de bij uitstek geschikte hoogleraar

70 Aldus C. Verhoeven, 'Ten geleide', in De Boer, Filosofie in Nederland (Delft, 1992).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen