Revue 1995 - pagina 27

Faculteit der Geneeskunde

VU acadécnisch z i e k e n h u i s

/^Amsterdamse Ontmoetingscentra oor dementerende ouderen en hun verzorgers De afgelopen twintig jaar zijn er voor uiswonende demente ouderen en hun i^milieleden verscheidene ondersteuningsactiviteiten ontwikkeld. Ondanks dit aanbod blijkt uit onderzoek dat er nogal wat knelpunten zijn in de ondersteuning van de familie van dementerende ouderen. Deze knelpunten houden onder meer verband met een versnippering van hulpaanbod en het incidentele en vaak weinig intensieve karakter van de geboden sociale en emotionele steun aan de familie. Deze tekorten leiden er te vaak toe dat de familie van dementerende ouderen zich in de steek gelaten voelt. Dit kan gevoelens van overbelasting teweeg brengen en in sommige gevallen zelfs leiden tot gezondheidsproblemen bij hen die de meeste zorg op zich nemen. Om te onderzoeken of deze knelpunten worden verminderd wanneer aan dementerenden en hun zorgende familieleden een intensief en geïntegreerd ondersteuningsprogramma wordt aangeboden, startte de vakgroep Psychiatrie van de Vrije Universiteit in oktober 1 992 het project 'Amsterdamse Ontmoetingscentra; een nieuwe vorm van ondersteuning voor thuiswonende

dementerende ouderen en hun verzorgers'. Het ondersteuningsprogramma dat wordt aangeboden bestaat uit een dagsociëteit voor de dementerende oudere en gespreksgroepen, een lezingencyclus en een spreekuur voor diens verzorger.

afdeling Pathologie van het VU Ziekenhuis. Hij publiceert onder meer op het gebied van neurodegeneratieve ziekten, met name multipele sclerose, en pathologische aspecten van de ziekte van Alzheimer, alsmede op het gebied van de hematopathologie.

Naar aanleiding van het onderzoek is een boek verschenen met als titel 'Amsterdamse Ontmoetingscentra; een nieuwe vorm van ondersteuning voor dementerende ouderen en hun verzorgers'. De uitgave is in de eerste plaats bedoeld voor werkers in de gezondheidszorg en instellingen die hulp bieden aan dementerende ouderen en hun verzorgers. Daarnaast is het boek van belang voor welzijnsinstellingen, zoals buurt- en ouderencentra, die zich in hun activiteitenaanbod mede willen (gaan) richten op hulpbehoevende ouderen. ('Amsterdamse Ontmoetingscentra' door R.M. Droes en E. Breebaart, ISBN 90 5170 318 X. Het boek kost f 35,-.

Mw dr C.M.j.E. Vandenbroucke-Crauls is met ingang van 1 maart 1995 benoemd tot hoogleraar 'Medische Microbiologie en Parasitologie'. Christina Vandenbroucke-Crauls (1 952) studeerde Cenees- en Heel- en Verloskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar zij in 1977 afstudeerde. Van 1 980 tot 1 984 was zij als artsassistent in opleiding tot medisch microbioloog aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Sinds 1984 is VandenbrouckeCrauls staflid bij de afdeling Klinische Microbiologie en het Laboratorium voor Infectieziekten van het Academisch Ziekenhuis Utrecht. In 1987 promoveerde zij aan de Rijksuniversiteit Utrecht op het proefschrift 'Bacteria, phagocytes, and bystander cells. The interaction between staphyloccus aureus, polymorphonuclear leukocytes, and endothelial cells.' VandenbrouckeCrauls heeft veel publikaties op het gebied van de epidemiologie van ziekenhuisinfecties op haar naam staan.

Benoemingen Dr P. van der Valk is met ingang van 1 januari 1995 benoemd tot hoogleraar 'Pathologie'. Paul van der Valk (1 956) studeerde Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Leiden, waar hij in 1985 het artsexamen behaalde. Van 1977 tot 1983 was hij als research-fellow werkzaam bij de vakgroep Pathologie in Leiden. In 1982 promoveerde hij bij prof.dr Th. van Rijssel op het proefschrift 'Histiocytic Sarcoma. On its morphological, immunological, and electron microscopical characteristics, its differential diagnosis and its clinical behaviour'. Van 1 985 tot 1 990 volgde Van der Valk de opleiding tot klinisch patholoog bij de afdeling Pathologie van het VU Ziekenhuis. In 1 990 werd hij geregistreerd als klinisch patholoog en medisch immunoloog en in 1991 als neuropatholoog. Sinds 1990 is Van der Valk als patholoog verbonden aan de

vrije Universiteit

amsterdam

Diabetologie Arateus van Cappadocië, die leefde van 81 tot 138, beschreef als een van de eersten het ziektebeeld dat nu bekend staat als type I diabetes mellitus. Destijds was sprake van een ziekte die onafwendbaar tot de dood leidde. In 1921 slaagden Bantin en Best in Toronto erin een insuline bevattend extract te bereiden uit een hondepancreas. Deze wetenschappelijke doorbraak luidde een nieuw tijdperk in: diabetes werd een chronische ziekte. Hierover sprak Rob Heine op 1 7 februari in zijn oratie 'Van Cappodocië tot >

De faculteiten

25

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen