Revue 2000 - pagina 9

cies zou gaan gebeuren. "Om de Spaanse hypothese goed te kunnen toetsen, hadden we de hoek tussen de passer en ontvanger enigszins gemanipuleerd, omdat we er vanuit gingen dat de grensrechter meer fouten zou maken als de hoek groter was, aangezien de oog- en hoofdbewegingen dan meer tijd kosten." Met behulp van de beelden van twee videocamera's, die op het dak van een dertien meter hoge flat naast het veld stonden, kon vervolgens worden bekeken of en hoe vaak de grensrechters in de fout gingen. De ene camera was gericht op de passer terwijl de tweede camera de aanvaller en de laatste verdediger op het moment van passen in beeld had. In totaal gingen de assistent scheidsrechters van de 200 spelsituaties 40 keren in de fout. Een op de vijf situaties beoordeelden de assistent scheidsrechters niet goed. "Wij vonden geen significant verschil in aantal fouten bij hoeken van 45 en 90 graden, zoals je op basis van de hypothese van Sanabria zou verwachten. Het aantal fouten dat werd gemaakt bij de situaties in 45 graden, was zelfs groter. Ook de beelden die met een hoofdcamera werden gemaakt, ondersteunden de Spaanse hypothese niet. Uit die beelden bleek dat de grensrechter het moment van passen niet afwacht, maar anticipeert op de pass en zijn hoofd al eerder richting laatste verdediger wendt", aldus Oudejans. "In 9 van de 10 gevallen was de bal op het moment van passen niet eens zichtbaar op de beelden van de hoofdcamera. De interviews met de grensrechters bevestigden dit. Zij beweren helemaal niet naar de gever van de pass te kijken, maar hun ogen gericht te houden op de laatste verdediger en op hun gehoor af te gaan om het moment van passen te achterhalen."

i/rye Universiteit

amsterdam

Bij het zoeken naar een alternatieve verklaring voor het aantal foutieve beslissingen werd bij het bekijken van de videobeelden ontdekt dat de assistent scheidsrechters bij het beoordelen van buitenspelsituaties niet op een lijn stonden met de laatste verdediger. "Gemiddeld stonden ze iets meer dan een meter daarachter. De inschattingsfouten worden veroorzaakt door de manier waarop het gezichtsvermogen werkt. De licht diagonale kijklijn van een assistent scheidsrechter geeft namelijk vertekeningen in het waarnemingsbeeld." Oudejans pakt twee afbeeldingen waarop spelsituaties schetsmatig zijn weergegeven. "Kijk", zegt Raöul, "dit is een linkerspits die buitenom gaat bij de rechtsback. Ze staan op een lijn, maar de grensrechter aan de andere kant van het veld krijgt de aanvaller rechts van de verdediger op zijn netvlies, denkt dat de aanvaller buitenspel staat en vlagt dus voor buitenspel. Een vlagfout, want beide spelers staan op een lijn. Hetzelfde gebeurt dichtbij de grensrechter als de rechtsbuiten bij de linksback binnendoor gaat. De assistent scheidsrechter heft daarentegen niet zijn vlag als de linksbuiten de rechtsback binnendoor passeert, terwijl hij al in buitenspelpositie staat. De grensrechter krijgt de beide spelers op één lijn op het netvlies en vlagt vervolgens ten onrechte niet: een niet-vlagfout." Uitgaand van deze redenering kwamen de onderzoekers op de hypothese dat grensrechters bij een actie van een linksbuiten buitenom vaker vlagfouten maakt dan nietvlagfouten. Bij acties binnendoor zou vervolgens vaker ten onrechte niet worden gevlagd. "Aan de rechterkant verwacht je het omgekeerde: meer vlagfouten als de spits binnendoor gaat en meer niet-vlagfouten als de aanvaller buitenom gaat. Dit verwachte foutenpatroon werd bevestigd bij het analy-

De Onderzoeker

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen