GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1915 - pagina 124

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1915 - pagina 124

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

116 FARRAGO

Vrouw en kinderen bezittend, is hij zich bewust, dat hij

menschen bezit, d w z . wezens, die sterven moeten. Nu is de

dood onmisbaar in 't geheel, opdat de een plaats zou maken

voor den ander. Dit wetend, weent de wijze niet al te zeer.

En alzoo alles wat hij heeft, kennend in zijn verhouding

tot de orde van 't geheel, kan hem niets afgenomen worden,

maar geeft hij alles te zijner tijd van zelf terug. De wijze

conformeert zijn wil aan de wereldorde.

Die noodwendige wereldorde is echter voor Epiktetus

niet een koud en dor begrip. Zij is hem de voorzienigheid,

ja, valt samen met den wil Gods, die is de schepper der

wereld, de regeerder van het geschapene, de vader der

menschheid. Met vereering en liefde ziet Epiktetus tot hem

op. Want hij is de koning en veldheer, die den ganschen

kosmos als een ontzaglijk leger organiseerde en ieder daarin

voor een bepaalden tijd zijn plaats aanwees; de dichter,

die in 't werelddrama voor eiken deelnemer een hem pas-

sende rol uitkoos. En die God heeft alzoo lief den mensch

gehad, dat hij dien alleen onder alle schepselen 't inzicht

gegeven heeft om de natuur en dus hemzelf te begrijpen,

en de kracht en de vrijheid om zich naar dat inzicht te

gedragen.

De wijze, wat hem niet te beurt valt, niet begeerend,

en wat hem overkomt, zooals 't is, aanvaardend, schikt en

voegt zich zoo in beide gevallen naar de wet der natuur,

d.i. naar den wil der godheid.

Zoo wordt zijn leven een lied, Zeus tot eer!

*

* *

Had Epiktetus alzoo de zelfverloochening doen opgaan

in 't aanvaarden van de juiste grenzen tusschen ons uiterlijk

en innerlijk bestaan, 't i\'eo Platonisme, dat 't oude Grieksche

dualisme van God en wereld, geest en stof, ziel en lichaam

erkende, kon er niet in rusten om die tweeheid te laten

staan, maar wilde de overwinning van het één door 't andere,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1915

Studentenalmanak | 202 Pagina's

Studentenalmanak 1915 - pagina 124

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1915

Studentenalmanak | 202 Pagina's