Studentenalmanak 1923 - pagina 106

96 EENZAAMHEID

ben verlaten; menschen, die aan leed en droefheid ongaarne

denken en er bijna niet over spreken durven. Is het wonder,

dat de eenzaamheid geschuwd wordt, als ze niet anders

laat dan den bitteren nasmaak van uitgeschreide ellende;

als ze hem, die verlichting bij haar hoopt te vinden, niet

anders brengen kan dan de volle realiteit van het leed; als

ze alleen maar de narcotische middelen, waarmee de wereld

haar pijn te verzachten zoekt, neutraliseert; als ze sterven

laat in klaar besef van ellende!

Want dät is toch de prediking van de eenzaamheid aan

eiken mensch, die geen God der eenzaamheid gevonden

heeft: de sombere prediking van een eenzamen dood, van

een wegzinken in den afgrond van een zwijgende eeuwig-

heid, waar uit hij met onbegrepen bestemming een oogenblik

is opgeleefd. Als wij in de eenzaamheid niet anders kunnen

doen dan luisteren naar de prediking van den tragen wij-

zergang, de prediking van vergankelijkheid en dood, dan

voelen wij huiverend ons geworpen in een zinloozen maal-

stroom en wij staan vragend tegenover een eeuwigheid, als

den donkeren achtergrond, waaruit al het tijdelijke even

opschemert en waarin het weer verdwijnen zal. Dan staan

wij angstig-verlegen voor het raadsel des levens.

Maar voor het kind van God heeft de eenzaamheid andere

prediking dan die van het groote, bange raadsel des levens;

anderen troost dan de leegte van uitgeklaagd leed; andere

ontroering dan die over de schoonheid van het lijden.

De eenzaamheid is hem gemeenschap, en ze predikt hem

eeuwige gemeenschap met den Eeuwige, In de eenzaamheid

zag hij schrikbarend d e zwartheid van zijn zondebesmet-

ting, In de eenzaamheid ervoer hij de verzoening met den

Heilige, de rust van het kind aan het Vaderhart. Zonde-

erkenning en genade-ervaring, beide dankt hij de eenzaam-

heid. Daarom is ze hem dierbaar geworden. En het telkens

weer terugkeeren in die eenzaamheid is hem een levensbe-

hoefte. Na de vermoeiing van de kleine, dagelijksche din-

gen, met de pijn van striemend levensleed, met al de teleur-

stelling van zijn leven, met zijn kwellend schuldbesef,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen