Studentenalmanak 1948 - pagina 220

hij op zij en kijkt dan even naar de lucht, alsof hij er iets te

controleren heeft.

Hij draagt etu v'eel te grote verschoten gele jas, waaronder

hij zijn rechterschouder opgetrokken houdt om zich groot te

doen lijken. ;

Het is Vust een opluchting, dat het eigenwijze mannetje

tenslotte verdwijnt, handig heen en weer springend tussen

de modderpoelen.

Vust gaat verder, minder angstig, omdat hij nu een vleselijk

wezen heeft ontmoet.

Het wordt drukker in het park, als hij komt aan een grote

open plek. Hij gaat even zitten om te rusten.

Het is of het park nu uiteenwijkt. De lucht is fluorescerend;

donkere wolkenflarden jagen als bereden door demonen,

voorbij de maan.

Als Vust voor zich kijkt ziet hij mensen rennen, die dan

plotseling blijven staan, achter over hellen en langzaam in

de bodem verdwijnen. Op dezelfde plaats komen plotseling

mensen voorover hangend naar boven, om veel verder in

het park te verdwijnen. Het lijkt tegen de schimmige lucht

een uitwisseling van leven en dood. Vust meent het geklep-

per van geraamten te horen, beneden.

N a een tijd gaat hij zich vermannend er op af. Niemand

neemt notitie van hem. Hij schijnt onzichtbaar te zijn. Vust

ziet nu dat er roltrappen zijn, die d.e mensen overbrengen

210

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen