Studentenalmanak 1964 - pagina 254

nering zonder oorsprong? ledere minuut verwijdert je vérder van het

paradijs. Bij mijn geboorte was ik er het dichtste bij. Toen hij het café

verliet, viel het hem op, dat er overal treurwilgen stonden; vroeger

had hij het nooit gezien, 's Middags begon het te onweren. Hij zag,

hoe een tram met zijn beugels tegen de draden vonkte en begon te

lachen. Een symbolisch povere imitatie, als je de werkelijkheid zo in de

nabijheid ziet. Toen hij vlak bij zijn huis gekomen was, begon het te

regenen. Hij dacht: waarom is zonneschijn prettig en regen onaange-

naam? (De oude angst van het landdier voor het water?) Hij zag de

wegrottende bladeren nu overal. Het water in de slotgracht stonk,

alles rook naar de naderende ondergang. Hij kreeg de indruk, dat het

kasteel hem aankeek, toen hij de brug overreed. Toch was er niemand.

Hij dacht: ik ga mijn avond nuttig besteden dit keer. Hij nam een boek

en zette de radio aan. Nadat hij enige tijd gelezen had, legde hij het boek

weg. Laat die man eens iets nieuws schrijven, dacht hij. Ik verlies mijn

tijd al te bewust. Door de muziek kwam hij in een sombere stemming.

Maar met een zekere voldoening bedacht hij dat hij dit soort muziek

zelf gewild had; het was niet buiten hem om gebeurd. (Dat was alleen

het geval met werkelijk grote dingen, bij gebeurtenissen, niet bij stem-

mingen). Het is niet verwonderlijk dat de mensen elkaar niet begrijpen,

dacht hij. Zij begrijpen zichzelf nog slechts ten dele. Zo schijn ik bijvoor-

beeld een romanticus te zijn. Hij glimlachte, toen hij bedacht, dat de

mensen hem would-be vonden. Zij begrepen niet dat hij al moeite ge-

noeg had zichzelf te zijn. Verder was hij veel te lui om toneel te spelen.

Ik leef alleen maar verder in de hoop dat mijn ideeën fout zullen blijken.

Maar de jaren gaan voorbij en telkens verdwijnt er mèt de tijd een klein

stukje hoop. Op mijn sterfdag zal de hoop voorgoed vervlogen zijn, zal

nooit bestaan hebben. Ik weet zo weinig dingen zeker. Hij wilde geen

lafaard zijn. Geloven in oorlogstijd was laf, maar ook ongeloof wanneer

er vrede is. Ik zou alleen communist kunnen zijn als ik ongelofelijk veel

geld had. Ik verafschuw het egoïsme, in welke vorm ook, dacht hij. Het

aanpassen aan, het gebruik maken van omstandigheden. Wanhopig zoek

ik naar ideeën, hoewel ik eigenlijk nooit nadacht. Af en toe had ik een

paar gedachten, dat is iets anders. Hij wilde niet egoïstisch zijn. Hij had

254

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen