GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1965 - pagina 289

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1965 - pagina 289

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

H. (Licht aarzelend.) Jazeker.

Bu. Ah, U speelt patience?

E. Nee, mijn man.

H. Neemt U mij niet kwalijk, maar hoe bent U hier eigenlijk binnen-

gekomen?

Bu. Door de deur (grinnikt heel even), ja, door de voordeur. Zoals

altijd. Ik bel, en de huisknecht opent de deur. Ik groet en loop

door. Vanavond zei hij dat meneer Eden er niet was. „Maar loopt

U maar door", zei hij, „meneer zal zo wel komen". (Pauze.) Wie

bent U eigenlijk?

H. Dat zou ik U ook willen vragen.

Bu. Dat heb ik toch al verteld. Ik ben een buurman, Utenbrink is

mijn naam. Ik woon hier tien minuten vandaan. Ik kom hier elke

week.

E. Wij zij vrienden van meneer Eden. Wij logeren hier het weekend.

Bu. Ach ja, en hij is weg. U zit hier alleen en wacht. U bent de sfeer

niet gewend: Ongewoon en stil. Uw man heeft wantrouwen.

H. Ik zou niet

Bu. Ja, Uw toon verraadt het: In Uw achterhoofd slaapt wantrouwen.

Terecht. Wat weet U van mij? Wat weet U van de omgeving? Er

kan van alles gebeuren. Wat lees je niet soms in de kranten?

H. Ik...

Bu. Nee... Ikzelf bijvoorbeeld. Vorig jaar op een avond. Ik ging

hierheen om te schaken. Ik was me van niets bewust. Plotseling

struikelde ik: Een draad langs de grond. Een draad die zich kron-

kelt om je been en dan een zwaar lichaam van achteren bovenop

je. Angst meneer. Dan voel je angst. Je kunt geen geluid uit-

brengen. Ik ben niet voor een kleintje vervaard, meneer. Ik heb

aan worstelen gedaan, vroeger. Ik vocht, meneer, ik vocht terug.

Ik wist los te komen. Ik heb er geen idee van hoelang ik gevochten

heb, maar ik kwam los. Hoe weet ik niet. Op een gegeven mo-

ment stond ik op het bospad. Alleen. Drijfnat van zweet. Alles

was weer stil. Draad weg. Man weg. Een verraderlijke rust. Ik

stond te trillen, meneer. Sindsdien draag ik een mes. Wantrouwen

is gerechtvaardigd, ook voor u. Misschien speciaal voor U. Wie

ben ik? Wat weet U van mij? Is meneer Eden wel degene die U

als zodanig hebt leren kennen? Wie weet wat er op 't ogenblik

289

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1965

Studentenalmanak | 400 Pagina's

Studentenalmanak 1965 - pagina 289

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1965

Studentenalmanak | 400 Pagina's