Vrije Universiteitsblad 1966 - pagina 185

met zijn inaugurele oratie Berekening of constructie? — tot op heden, is er één vaste, duidelijke lijn in al z'n geschriften te ontdekken. Van een bepaalde ,,ontwikkelingsgang" in die zin, dat op latere leeftijd geheel of gedeeltelijk herroepen wordt, wat voorheen werd neergeschreven, Is geen sprake. Van meet af aan moet Waterink precies geweten hebben, wat hij wilde. Als anderen met andere meningen kwamen, was dit voor Waterink nimmer reden om zijn weg naar de hunne om te buigen; Integendeel. Die andere pedagogische opvattingen waren voor hem in de regel een welkome aanleiding, om het eigen standpunt nog nadrukkelijker te stellen, om de meningen scherp af te grenzen, opdat ieder geïnteresseerde op 't allerduidelijkst zou weten, waar de een stond en waar de ander. De eenheid van denken in al Waterinks geschriften behoeft ons niet te verwonderen; bij hem gingen geloofsovertuiging en wetenschapsbeoefening hand in hand; niet zelden vloeiden ze in elkaar over. Hij beoefende de wetenschap als calvinist. En daar de pedagogiek een menswetenschap is, komt zijn calvinisme daarin wel zeer sterk naar voren. Dezelfde continuïteit in Waterinks denken ontmoeten wij in zijn strijd voor de christelijke school en in zijn fundering van het bestaansrecht van die school. Vooral na 1945 is Waterink hierin zeer actief geweest. Hoewel hij met grote klem heeft beweerd, dat de christelijke school met haar oude arsenaal niet meer kon volstaan en dat nieuwe wegen gezocht moesten worden, is hij van zijn oorspronkelijke visie op de plaats en de betekenis van de christelijke school geen duimbreed afgeweken; het kostelijke goed dat ons volk in het christelijk onderwijs heeft, wordt in zijn denken op geen enkele wijze discutabel gesteld. Het christelijk onderwijs heeft thans een van zijn meest geharnaste strijders verloren.

De toekomst Het past ons niet, om zó kort na zijn heengaan uitspraken te doen over de wetenschappelijke betekenis die Waterink voor de toekomst kan hebben; bescheidenheid en reserve zijn hier geboden. Maar in één opzicht kan ik mij onmogelijk vergissen. En dat is, dat in de rij van degenen, die in onze eeuw de Nederlandse wetenschappelijke pedagogiek gestalte hebben gegeven, de naam van Waterink niet geschrapt zal kunnen worden; hij heeft definitief een plaats gekregen tussen figuren als Gunning, Casimir, Hoogveld, Kohnstamm en Langeveld. De vraag, wie van hen de meeste is, is een zinloze vraag, leder heeft zijn eigen betekenis en samen hebben zij hun betekenis voor het geheel. De Vrije Universiteit is er trots op, dat een man als Waterink veertig jaar lang aan haar verbonden is geweest. J. W. V. H.

') Onder het voorbehoud van de apostel Jacobus: ,,Zo de Here wil en wij leven". N.B.

In dit artikel heb ik enkele passages opgenomen die voorkomen in mijn in 1964 verschenen studie: Waterink, polemisch didacticus. 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen