Vrije Universiteitsblad 1967 - pagina 153

vans objectief worden bewerkt, spreekt vanzelf, want het gaat in de wetenschap om de waarheid. Ik weet wel, dat bij onderzoek persoon, karakter, intuïtie en levensbeschouwing van de onderzoeker meespelen, zoals H. R. Hoitink in een debat met J. P. Kruyt een vijftiental jaar geleden zo meesterlijk heeft uiteengezet. Maar wanneer men een onderzoek als objectief roemt, bedoelt-'men in de regel, dat de onderzoeker bepaalde feiten niet heeft weggeïnterpreteerd. Dat nu is geen deugd, maar een praemisse voor ieder onderzoek, dat zich met de naam wetenschappelijk tooit. Daarin is geen verschil tussen een openbare en een bijzondere universiteit. Iemand, die meent, dat wij bij ons onderzoek uit zijn op het bereiken van resultaten, die in bepaalde wijsgerige, theologische, staatkundige of maatschappelijke schema's passen, overschrijdt de grenzen der betamelijkheid."

DE KWALITEIT In de rubriek ,,De Universiteit op weg" treft men nog een aantal der door prof. De Gaay Fortman in zijn rede gememoreerde lotgevallen aan. Wij citeren hier nu het slot van de rectorale oratie: ,,Binnen de universiteiten, in de academische raad, in het rectorencollege, in het overleg met de minister van onderwijs en wetenschappen en het directoraat-generaal voor de wetenschappen wordt thans heel veel tijd besteed aan technische en organisatorische vraagstukken. Mij bekruipt wel eens de vrees, dat vragen, die meer met het wezen van de universiteit te maken hebben, daardoor op de achtergrond geraken. Ik denk dan aan de vraagstukken, die Van Peursen zo meesterlijk heeft samengevat in zijn kleine studie. De toekomst der universiteit. Ik noem slechts enkele onderwerpen, die daarin aan de orde komen: de kennisexplosie, de radarfunctie der wetenschap, het ontsluiten van informatie, de herstructurering van onderwijs en onderzoek. Daar liggen de eigenlijke vragen van de universiteit, niet in problemen als de bestuursvorm en het rangenstelsel van de wetenschappelijke staf. Ik ben het hartelijk eens met mijn Leidse ambtgenoot Muntendam, die bij zijn eerste optreden waarschuwde, dat een van de belangrijkste doelstellingen van de universiteit, de vorming van de persoonlijkheid in het streven naar wat men noemt stroomlijning en doelmatige organisatie van het wetenschappelijk onderwijs in het gedrang dreigt te komen. Nu de middelen niet meer zo rijkelijk vloeien, wordt het duidelijk, dat onze universiteit zich er op moet richten in de verschillende wetenschappen een algemene opleiding te geven en daarnaast alleen die specialisaties te verzorgen, die vanuit onze grondslag in de eerste plaats tot onze taak behoren. Niet in de veelheid van specialisaties, maar in de kwaliteit van zorgvuldig bepaald onderwijs en onderzoek moeten wij onze kracht zoeken. Van Ruler zegt ergens, dat wij mogen meepraten, meedoen, mee willen en mee weten tussen twee woorden Gods, dat van de schepping en dat van de voleinding. ,,Daar tussenin mogen wij een paar woorden zeggen. Als het er teveel worden, dan wordt alles een droom. Als het er juist genoeg zijn, dan is het een lied." Dat is een opdracht, die drijft tot activiteit, ook voor het jaar, dat voor ons ligt. Moge de ,,grace of humility", de genade der nederigheid, op welke Diepenhorst tijdens zijn ministerschap enkele malen in universitair verband gewezen heeft, ons daarbij op ons gebed geschonken' worden, opdat onze woorden voldoende mogen zijn voor een lied." Aldus prof. De Gaay Fortman.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen