VU Magazine 1971 - pagina 171

m

magazine

ik direct al contact zoeken met de sociale geneeskunde, met biologen en chemici. Bij het onderzoek van het Wereldnatuurfonds liggen er directe relaties met de biologie, geografie en planologie. Ook met rechten. Je moet de problemen doordenken van het bestuur, dus je komt met bestuurskunde in aanraking. Het milieu is een menselijke zaak. Dan kom je weer in aanraking met sociologen en psychologen. Vandaar dus onze behoefte om een coördinerende instantie te creëren. En het beste zou dat te verwezenlijken zijn via een Instituut.' 'Nu werkt iedereen los van elkaar. Of hij denkt dat hij andere vakken niet nodig heeft of dat andere vakken hèm niet nodig hebben. Vroeger liepen de lijnen uit elkaar, nu naar elkaar toe. Tot nu toe heeft elke wetenschap zijn'eigen lijntje doorgetrokken, maar het blijkt dat ze met elkaar samenhangen. Dat is de verrassende ontdekking geweest van de Club van Rome. Als je economische groei, bevolkingsgroei, de ontwikkeling van de grondstoffen, de milieuvervuiling bij elkaar in één model stopt, klapt de zaak over een 35 jaar in elkaar. De Club van Rome houdt zich bezig met

macroproblematiek. Waar wij ons mee bezighouden is vooral de hinder op kleiner vlak, de miniproblemen als stank, lawaai, luchtverontreiniging, enz. We willen nu een centraal overlegorgaan creëren, een administratief knooppunt, dat dit soort contacten gaat leggen. En daarnaast kunnen betaalde research-opdrachten in het Instituut worden georganiseerd.' Verstaan de mensen van de verschillende faculteiten elkaar? 'Ja, dat is erg moeilijk. We hebben b.v. heel duidelijk gemerkt, dat biologen en medici soms geen idee hadden van de achtergronden van door economen aangeboden begrippen. Men stelt economie teveel gelijk met financiële rekenkunde, terwijl de economie een sterk op waarde georiënteerde wetenschap is. De economie is als wetenschap subjectivistisch. Bij gegeven waardeoordelen, wat kun je dan bereiken?' 'De inbreng van de economen in het MilieuInstituut zal - populair omschreven - vooral neerkomen op het berekenen wat in feite het vervaardigen van een produkt, het aanleggen van een weg of een vliegveld of wat dan ook, méér kost dan de prijs die men er tot dusver voor becijferde. Niet in rekening worden gebracht kosten, die men anderen veroorzaakt door het produktieproces. Een voorbeeld: De Franse kalimijnen lozen

zout in de Rijn. Het zou duurder zijn het ergens op te slaan. Maar - met name Nederland - heeft daar last van. Zo'n last dat ons land zelfs bereid is bij te dragen in de kosten om het zout op te slaan, als het maar niet via de Rijn naar ons land stroomt. Dat is natuurlijk een vreemde zaak. Normaal zou zijn dat in de prijs van het produkt van de Franse kalimijnen deze opslagkosten waren verwerkt. Ander voorbeeld: een industrie kan dermate veel stank veroorzaken, dat omwonenden in de stankluwte kosten gaan maken door hun woonomgeving tijdens het weekend te ontvluchten. Ziekte kan het gevolg zijn van de irritatie door de hinder. Wie betaalt de dokterskosten? Misschien gaan er mensen kosten maken door te verhuizen. Al deze kosten, waar anderen voor opdraaien, zijn niet in de privaat-prijs van het produkt verwerkt. Ook niet de waardevermindering van huizen in de omgeving van zo'n industrie, die over het algemeen op 20 a 25% wordt geschat. Wat de economen nu willen nagaan, is wat de werkelijke, de sociaal-economische prijs van een produkt is. Dan is het mogelijk tot een beleid te komen.' Betekent dit dat het dus duurder kan worden bepaalde produkten te vervaardigen in de dichtbevolkte industriële gebieden in het westen, dat - wanneer het principe 'de vervuiler betaalt' strak wordt doorgevoerd - het

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen