VU Magazine 1973 - pagina 516

D. M. Zwelonke

Het eiland nieuw Reformatie: blijvende opdracht' Paperback f 9,90 Dit boek verscheen ter gelegenheid van liet 50-jarig bestaan van de vereniging 'Protestants Nederland'. Een aantal eigentijdse kerkelijke en maatschappelijke onderwerpen worden belicht, waarbij ook aandacht wordt geschonken aan de verhouding Rome - Reformatie. Medewerkers aan deze bundel zijn o.a.: Prof. Dr. W. H. Velema (Chr. Geref.), Prof. Dr. Ir. H. van Riessen (Geref.), Drs. J. J. Tigchelaar (Ned. Herv.) en Ds. J. W. Verheij (Geref. Vrijgemaakt). Dr. B. Wentsel Hij voor ons, wij voor Hem Over gerechtigheid, verzoening en gericht Paperback f 13,90 De bedoeling van de auteur is de drie belangrijke kernwoorden uit de Bijbel - gerechtigheid, verzoening en gericht - temidden van alle hedendaagse discussie en polarisatie, opnieuw te leren verstaan. Het is de verdienste van dit boek dat de nieuwe gezichtspunten in de theologie in verstaanbare taal worden weergegeven. De auteur acht het van grote betekenis het kerkelijk belijden te laten functioneren en bespreekt daarom in een apart hoofdstuk de verhouding tussen het kerkelijk belijden en de hedendaagse theologie. Drs, T.M. Gilhuis Nieuw ABC van de protestantschristelijke onderwijsorganisaties

1973 Paperback f 12,50 Uitvoerige informatie over het Protestants Christelijk Onderwijs in Nederland, in zijn meest uitgebreide vorm. Compleet met adressen. Uiterst praktisch en daardoor onmisbaar voor allen die op enigerlei wijze bij het onderwijs zijn betrokken. verkrijgbaar in de boekhandel

Kol<: Kampen

44

Toen wij de bodem van Makana Island betraden, kon ik als ik mijn hoofd ophief Sea Point zien en daarachter de Tafelberg, oprijzend in schoonheid en majesteit. De berg had daar eeuw in eeuw uit gestaan en elke dag was er nieuwe geschiedenis in zijn geheugen gegrift. Hij had de schepen van de zeevaarders gezien, van Vasco da Gama en de anderen. Hij had de landing gezien van de drie schepen die Van Riebeeck en zijn kolonisten hierheen brachten. Als gevolg van deze landing was de inheemse bevolking van dit land door de geschiedenis heen vervloekt. Als gevolg van deze landing bevond ik mij op deze plek als een gevangene. De ontvangst was beleefder dan in de gevangenissen op het vasteland en verliep zonder veel drukte. Al spoedig liepen we naar de cellen, die ongeveer dertien kilometer van de kantoren lagen. Langs de weg werden stenen gebouwen opgetrokken. Zwarte mannen in korte broeken zonder zakken en in kaki hemden hakten blokken steen en sleepten ze naar de bouwers. Ze duwden krakende kruiwagens voort, gevuld met droog of nat zand. Hier ratelde een betonmolen op volle kracht en haastten mannen, druipnat van het zweet, zich om hem bij te houden, terwijl nietpolitieke gevangenen erachter stonden te schreeuwen en te snauwen. En ginds stonden een paar bewakers met hun FN-geweren en anderen stonden op platforms op vier palen. Het waren zwarte mannen, zag ik, Pogo- en ANC-gevangenen, die zeer duidelijk te onderscheiden waren van de niet-politieke gevangenen. Zwarte mannen, niet omdat zij van nature zwart waren, maar omdat de zon elke lichte kleur van hun gezicht had weggebrand. Ik kon zelfs Jake niet herkennen, de man met wie ik zo lang in de gevangenis van Pretoria had gezeten. 'Hé, Danny!' riep een stem, terwijl ik voorbij marcheerde. Het was een man achter een grote hamer waarmee hij op een reusachtige beitel sloeg. Het was Jake. Plotseling kon ik velen van hen onderscheiden. Dat is het effect van de zon op het eiland als hij begint te heersen in de onbewolkte hemel. Wijd opent hij de deuren van zijn oven, zodat de verzengende hitte alles beneden verbrandt en de vissen uit de overhitte plassen springen. Soms wordt een bewaker soezerig en laat zijn geweer kletterend op de grond vallen. Over de stenen springend en lopend, alsof we op eieren liepen en bang waren om ze kapot te trappen, gingen we op weg naar de cellen. We sprongen als kikkers over de hete stenen omdat we op blote voeten liepen. We waren

met tweeëndertig man. Er waren vier blokken van elk vier cellen, die op een grote binnenplaats stonden, met wachtposten op elke hoek. Deze blokken waren reusachtige pompeuze gebouwen, met muren zo dik als de pijlers van een brug. Ze hadden grote, lage vensters met tralies van vijf centimeter doorsnede. Deze vier cellen gaven het blok het uiterlijk van een dikke H, waarvan de verbindingslijn een gang vormde met deuren die naar de cellen leidden. De gang had één toegangsdeur. Het vierde blok was pas gereed gekomen. Dit was een volledig nieuwe gevangenis die gebouwd was door politieke gevangenen die in de oude gevangenis huisden en in een plaatmetalen gevangenis die nu voornamelijk door niet-politieke gevangenen werd bewoond. Toen we binnenkwamen, werden we getroffen door de gelijkenis, in vorm en in alle andere opzichten, tussen deze gevangenis en de nieuwe gevangenis van Kroonstad, met uitzondering van de dikke muren en tralies. Het was een nieuwe stijl van gevangenisbouw, vermoed ik. We hadden een toiletruimte met modern sanitair en waterkranen, porseleinen wasbakken en cementen wasbakken voor onze kleren. Er tegenover was een rij koudwaterdouches. Het was een echt moderne gevangenis. Als er niet elke morgen een tekort aan water was geweest, zouden wij onze tonnen met ontlasting niet tot het deksel toe vol gekregen hebben. Maar er was geen water om door te spoelen. Het deed ons denken aan de volle tormen die we in Pretoria de cellen in en uit moesten dragen. We kregen elke week een rantsoen zeep en een schoon stel kleren. De autoriteiten waren echt van plan ons schoon te houden. Dan was er de cel zelf, een grote, uitgestrekte ruimte, waarin ongeveer zeventig man huisden als hij volgepropt zat, mannen die allen sliepen op matten die op de grond waren uitgespreid. De matten waren van dik touw. Sommigen waren nieuw en schoon, andere oud en smerig. We zaten in Blok C, Cel 3. Het rumoer begon zodra we binnenkwamen. Het begon met rustige stemmen, terwijl we rondkeken en onze nieuwe cel bewonderden en anderen de toiletruimte gingen bekijken. Zij slaakten uitroepen over de gelijkenis met de gevangenis van Kroonstad. Onze stemmen werden luider en luider tot er in de cel een oorverdovend lawaai heerste als in een bierhuis in een lokasie! 'Bly stil daar...!' schreeuwde een bewaker luidkeels. Het geluid weergalmde in de gang, vanuit de hoofddeur waar hij stond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen