VU Magazine 1973 - pagina 394

Gesprek met prof. dr. J. P. Kuiper:

Artsen-inkomen hinderlijk bij opbouw van moderne gezondheidszorg in het R.K. Artsenblad verscheen jaren geleden een bijdrage waarin de controlerend geneesheer en de functie-opvatting die deze toen over het algemeen koesterde 'niet meer passend in de huidige samenleving' werd genoemd. 'Een intensief lichamelijk onderzoek te moeten ondergaan uitsluitend om vast te stellen of er recht op ziekengeld bestaat, is voor ieder mens die zichzelf respecteert, een enigszins vernederende ervaring,' zo werd gesteld. Het min of meer mondig worden van de patiënt ontsnapte die jaren (omstreeks het eind van de jaren vijftig) niet aan de aandacht van de medici, maar het zou toch nog een tiental jaren duren voor men zich in sommige sectoren van de medische wereld enigermate stelselmatig ging bezighouden met de eigen 'emancipatie'; dat er met enige regelmaat vragen werden opgeworpen en suggesties werden gedaan over wat het beroep van medicus thans inhoudt en wat het eigenlijk zou moeten inhouden. De Kritische Artsen traden in dit soort discussies het meest op de voorgrond. Dr. A. J. H. Thiadens en M. J. Smulders-Aghina schreven over hen (in 1971): 'De kritische arts nu ervaart, dat er een aantal ontregelingsmechanismen bestaan niet alleen op organisch-biologisch niveau, maar ook op sociaal, psychisch en religieus niveau. Hij ervaart, dat hij niet langer de allééndeskundige kan zijn die in eerste instantie hulp biedt als hier om gevraagd wordt bij een ontregelingssituatie. Hij is niet langer de allééndeskundige en de 'ziekte' is niet langer zijn privébezit.' 'Zij vragen om een bezinning op de taak en de plaats van de arts in onze maatschappij. Zij willen zich kwetsbaar in deze maatschappij opstellen, even kwetsbaar als hun patiënten.'

Voetstuk Tot in het hol van de leeuw, namelijk in IVledisch Contact, orgaan van de Maatschappij t.b.d. Geneeskunst, werd de oproep aan de artsen om van hun voetstuk te klimmen, gehoord. De socioloog dr.

H. Ph. Minkowski schreef erin, dat door de hiërarchische structuur van onze samenleving iedereen met de paplepel krijgt ingegoten dat de dokter het voor het zeggen heeft. 'Is het dan nog verwonderlijk,' zo vroeg hij zich af, 'dat men met die houding in het algemeen ook het meest vertrouwd is? Men weet niet beter.' Onderzoek heeft aangetoond dat tal van ziekteverschijnselen worden veroorzaakt door de levensomstandigheden van de patiënt. Om hem effectief te kunnen helpen moet men zijn levensomstandigheden, zijn huiselijk milieu, zijn woon-, werk-, recreatie- en cultuurmilieu kennen, zo schreef dr. Minkowski. Een van de onderzoekers naar de sociale aspecten die aan gezondheid en ziekte verbonden zijn, de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen