VU Magazine 1976 - pagina 198

1 ^ magazine 20 „Bij het nemen van zijn beslissing zal het bestuur van de Vereniging onder meer in aanmerking nemen de aard van de te vervullen werkzaamheden en de bij het betreffende onderdeel van de universiteit aanwezige personeelsbezetting, maar beslissende betekenis toekennen aan w a t het belang van de universiteit in het licht van haar doelstelling metzich medebrengt." (art. 6.2.) Prof. Sizoo:,, Het gaat dus altijd om déze persoon voor déze fupctie. Het kan dus best zijn dat iemand voor 'n bepaalde functie géén dispensatie wordt verleend, maar dat dit voor een andere functie w e l gekund zou hebben. Er wordt in het artikel ook gesproken over de ,,aanwezige personeelsbezetting". Daarmee wordt bedoeld dat dispensatie-verlening een uitzondering moet blijven. Dèt zit daar achter. Een rol kan ook spelen het benoemingsbeleid. Een benoeming kan een leerstoel voorjaren bezet houden. Bij de vraag dispensatie verlenen of niet kan ook een rol spelen of over enige tijd iemand beschikbaar komt die wel instemt met de doelstelling. Tal van factoren spelen een rol." — Maar 't heeft wèl altijd te maken met de doelstelling? ,,Het bestuur let alleen op de doelstelling; verder niet." Benoemingen blijken als volgt te verlopen. De (sub)faculteiten maken een voordracht, die naar het College van Bestuur gaat. Op zijn beurt draagt het College van Bestuurde betrokkene weerter benoeming voor aan het bestuur. — Als er dus een dispensatie wordt geweigerd, dan betekent dit dus een verschil in beoordeling van de zaak tussen College van Bestuur en bestuur van de Vereniging? ,,Dat zou u wel kunnen zeggen. Men zou zich kunnen voorstellen dat het bestuur van de Vereniging een nega-

tief besluit neemt, waartegen het College van Bestuur bezwaar heeft." Een dergelijke situatie zou prof. Sizoo verre van ideaal achten. Hij waardeert het in de nota van de werkgroep Doelstelling, dat deze de verantwoordelijkheid voor dispensatieprocedures in eerste instantie legt bij de (sub)faculteitsbesturen. „Het moet zo goed voorbereid zijn, dat het bestuur van de Vereniging op basis van de beschikbare stukken na een slechts korte bespreking kan beslissen." Het blijkt dat de beslissing over verzoeken om dispensatieverleningen altijd genomen wordt op basis van schriftelijke stukken en de mondelinge toelichting van het Collegevan Bestuur. — Waarom heeft het bestuur niet eerst een gesprek met de betrokkene om zich een oordeel te kunnen vormen? „Zo'n gesprek zou dan iets kunnen worden als een soort eindexamen bij het bestuur van de Vereniging, waarvoor je kunt slagen of zakken. Dat karakter mag het gesprek niet hebben. Daarom is het juister dat het bestuur beslist op basis van schriftelijke stukken en daarna eventueel een gesprek heeft met de betrokkene. Dat leek ons een formeel juistere procedure. Ingeval de dispensatie niet wordt verleend, wordt de betrokkene in een persoonlijk gesprek ingelicht over de motieven. Het bestuur staat echter niet op het standpunt dat het nooit vooraf een gesprek wil hebben, maar het mag niet een soort ,,examen" worden, mede gezien het feit dat gedurende de gehele procedure door verscheidene betrokkenen al gesprekken zijn gevoerd. Blijkt uit het gesprek na de beslissing, dat de gegevens op basis waarvan is besloten, een niet juist beeld hebben gegeven, dan doet zich voor het bestuur van de Vereniging uiteraard een nieuwe situatievoor."

'%{

^i

Verenigingsvoorzittermr. D. Schut spreektdemedischestudententoe die tSapriitweekamers van de Vereniging bezetten uit protest tegen een dispensatie weigering

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen