VU Magazine 1977 - pagina 257

\^ magazine 35

de vorm waarin die gegoten wordt. Daardoor kan het gebeuren dat het beleid naar binnen toe vaak als halfslachtig of inconsequent overkomt. Waar Nederlandse polemologen zich van deze zaken onvoldoende rekenschap geven, dreigt het gevaar van een ,,dialogue des sourds" (gesprek tussen doven) van polemologen en beleidsbepalers. Deze situatie deed zich volgens Kooijmans voor bij de kwestie van de uitbreiding van de ultra-centrifuge-fabriek te Almelo. Er was sprake van een tegenstelling tussen het (..emotionele") standpunt van de VVK, dat was ingegeven door een volstrekte afwijzing van de kernenergie, en dat van één van haar leden die als onderhandelaar met de problematiek van de kernenergie en de atoomwapens bezig is. Samenvattend kan dus worden gesteld dat de beoordeling van de sociale werkelijkheid waarin de Nederlandse overheid werkt en van de consequenties van bepaalde beslissingen van de Nederlandse overheid op lange termijn mede verantwoordelijk zijn voor de knelpunten, die zich van tijd tot tijd voordoen.

Tweeslachtigheid Als toegepaste wetenschap wil de polemologie dat sociale gedrag bevorderen dat met haar doelstellingen in overeenstemming is. Daarmee komen we op de relatie tussen leverancier en client. Kooijmans constateert hier een zekere tweeslachtigheid in de kring van de vredeswetenschap. Enerzijds schildert men de overheid vaak df als een élite die, belust op het handhaven van haar machtsposities, ongevoelig is voor polemologische argumenten. Anderzijds wordt de overheid gebruikt als ..Hammerklavier" om de ideeën van de polemologie in het aktieve beleid over te brengen. Dit heeft niet zo zeer te maken meteen verschil in wetenschajjsopvatting, dan wel met een verschil in visie op de politiek. Ziet men de politiek als een kwestie van overheidsmanipulatie, dan is het onderzoek vaak gericht op het ontwikkelen van beleidsalternatieven. Daarbij toont men zich meestal een voorstander van geleidelijke verandering op basis van bestaande strukturen. Voor deze groep van

Links staatssecretaris Kooijmans, rectits prof. Röling polemologen doet zich dan het probleem voor kanalen te vinden die toegang geven tot de beleidscentra. Vat men daarentegen politiek op als een kwestie van strukturele verandering, dan zal men het onderzoek meer richten op niet-gouvernementele groepen die van deze verandering de dragers kunnen zijn. Deze groep van polemologen heeft vaak meer oog voor de ingewikkeldheid van de samenleving dan de eerste en onderkent het spanningsveld dat er bestaat tussen theoretische en strukturele veranderingen. Het merkwaardige nu is, dat de hier gesignaleerde tweeslachtigheid vaak gecombineerd is in dezelfde persoon. Daaraan is het risiko verbonden dat irritatieverschijnselen gaan optreden, zodat je tenslotte uitkomt op monologen die volstrekt langs elkaar heen gaan. Het is daarom belangrijk dat de vredeswetenschap bereid is mee te denken over de in-

gewikkelde werkelijkheid waarmee de regering worstelt, en daarbij in het oog houdt dat de regering dagelijks beslissingen moet nemen op intellectueel gescheiden maar politiek aan elkaar gekoppelde terreinen. Tot zover de visie van een beleidsman naar voren gebracht op het VVK-congres aan de Vrije Universiteit, dat georganiseerd werd door de Werkgroep Polemologie van deze universiteit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen