VU Magazine 1978 - pagina 288

bZJ magadne22 geven worden, wel een vermoeden uitgesproken. Na alle reacties die er waren geweest, zou de koning, zich bewust van zijn eigen macht, mogelijkerwijs gespeeld kunnen hebben met de gedachte wederom zelf, in de slotfase, in te grijpen.

HetP^idomiffliieiit Nauwelijks was de Wet door de Tweede Kamer aangenomen, of de Hoofdcommissie verhoogde alle activiteiten. Men wilde namelijk, om tactische redenen, de koning - die veel in het buitenland vertoefde - de petitie aanbieden, voor de behandeling van de wet in de Eerste Kamer. De Hoofdcommissie had reeds veel voorbereidend werk gedaan. Behalve het organiseren en instrueren van de locale commissies en het adviseren van kerkeraden, had men een Deputatie samengesteld waarin uit iedere provincie twee of drie vertegenwoordigers zaten die ieder een deel van de handtekeningen uit zijn provincie zou aanbieden. Het was geen eenvoudige zaak de Deputatie samen te stellen, lang niet iedere aangezochte, verklaarde zich bereid om zitting te nemen. Sommigen achtten de actie ongrondwettig, anderen wilden als ambtenaar, dus dienaar des konings, zich -*njettussen de Vorsten zijn Regering plaatsen. Het lukt echter de voortvarende secretaris Feringa een groep van 18 mannen bijeen te brengen. Tevens werden aan de deputatie de drie Vertegenwoordigers van de Onderwijs-organisaties toegevoegd. Naast de Deputatie was er een Commissie samengesteld die de kerkeraden en de zogenaamde Corporatiën vertegenwoordigde. Er wordt nogal eens beweerd dat Kuyper wel tot de Deputatie zou hebben behoord, doch dat de Koning hem weigerde te ontvangen. Dit is onjuist. Als brein en motor van het Volkspetitionnement, heeft Kuyper geweigerd om als provinciaal vertegenwoordiger op te treden.

Met een ongelooflijke energie ging men verder. In tal van dagbladen werden advertenties geplaatst, waarin uitvoerige instructies aan de plaatselijke Comité's en Agenten werden gegeven. 1. Allereerst werd opgeroepen om op maandagavond 22 Juli, om 8 uur 's avonds een nationale bidstond te houden. 2. Op diezelfde dag - „of, zoo men wil, reeds op Zondag a.s." - zou de ondertekening van het adres moéten-beginnen en zou „voor zooveel nodig moeten doorloopen tot op Vrijdagavond, den 26-sten". 3. De getekende adressen moesten daarna zo snel mogelijk naar de Commissie voor het Volkspetitionnement te Amsterdam worden gezonden. De Commissie hield haar kantoor „ten burele van de Standaard", Warmoesstraat 106. Hier werden ook de adressen van de kerkraden en Corporatiën ingewacht. De tekening van de Smeekbede is een groots gebeuren geweest. Van Sittard tot Den Helder, van Paesens tot Sluis, in 557 plaatsen in ons land kwamen de voorstanders van het Christelijk onderwijs hun handtekening plaatsen op het Adres. 305.596 burgers tekenden, om voor 114.509 kinderen een „School met den Bijbel" te vragen. Ooggetuigen deelden treffende tafereeltjes mee. Velen konden slechts met een kruisje hun handmerk zetten, waarna verificatie door een predikant of ouderling volgde. Andere oudere mensen poogden, onder leiding van de schoolmeester, alsnog hun handtekening te leren schrijven. Binnen een week waren alle handtekeningen verzameld. Daarnaast hadden van verschillende kerkgenootschappen nog 513 kerkeraden een aparte petitie ingezonden en ondertekenden 11 hoofdbesturen van Corporatiën-verenigingen op hetgebied van het onderwijs, de wezenverzorging en de drank-

Jhr. M.r Pieter Jacob Elout van Soetefwoude

Ontvangst van de deputatie door koning Willem Hl in de blauwzaal van het Koninkliik Paleis 't Loo te Apeldoorn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen