VU Magazine 1978 - pagina 186

1 ^ magazine 8

Israël, in de ogen van een toerist door Paul Keuss

ledere luchtreiziger kent in deze tijden de wat zelfvoldane, over een zee van tijd beschikkende douanebeambte die in naam van de anonieme autoriteit je paspoort opeist en er met een onbegrijpelijke nieuwsgierigheid in gaat zitten bladeren. Er moet wat met een land aan de hand zijn als een heel leger van mannen en vrouwen elkaar de reisdokumenten uit de handen grist. Dan moet je nog een hele reeks indiscreet aandoende vragen beantwoorden die men checkt door je kinderen uit te horen. En eindelijk sta je dan ergens in een buitenwijk van Tel Aviv, een stotïig en zandkleurig allegaartje van betonnen parkeergarages waarin 's mensens bedrijvigheid zich schijnt af te spelen. Is dit het Heilige land? Er is een twee-baans weg die naar Jeruzalem leidt. Het is echt waar: Jeruzalem staal op de verkeersborden, met kilometeraantal en al (59). En op die met onaandoenlijke dadelpalmen omzoomde weg rijdt een tot leven gewekt autokerkhof waar onze taxi zich bij aansluit. Maar op elke drie personenwagens volgt een militair voertuig en achter elke boom staat een soldaat met aet geweer in de aanslag. Het is alles voor onze eigen veiligheid on deze veiligheidsmaatregelen be^taan al jaren. Niets bijzonders dus. We waren hier juist op het moment dat de militaire actie in Libanon in volle gang was, vlak na de busaanslag van een Palestijns zelfmoordcommando >)p 11 maart jl. Het enige wat we hiervan merkten was een relletje van een groepje Arabische schoolmeisjes in de oude stad Jeruzalem waar de in grote getale patrouillerende oproerpolitie echter weinig moeite mee had. En van een dienstplichtig soldaat, die we kenden, hoorden we dat in het leger paraatheid nummer 4 heerste (het hoog^te nummer). Dat was alles.

Goüath-David Literaard hebben we met diverse mensen over Israels actie gesproken. Zelfs met iemand die op wonderbaarlijke wijze aan de busaanslag van 11 maart was ontsnapt, iemand die dus

koestert op het einde ervan, de terreur en contra-terreur (nu ineens hoog opflakkerend in Libanon) voorlopig een essentieel bestanddeel in het leven van elke inwoner van Israël zal blijven uitmaken. Dat zijn geen holle woorden: Elke Israëliër, jongen en meisje, moet gedurende de ellenlange tijd van resp. 3 jaar en 2 jaar zijn militaire dienstplicht vervullen; ieder jaar zijn er herhalingsoefeningen, eens in de 5 jaar is er oorlog. Dus, statistisch gezien heb je niet veel overlevingskansen. En als je er levend uitkomt, slaat de inflatie onverbiddelijk toe. want oorlog vindt nu eenmaal op basis van atbetaling plaats. De Libanon-actie kostte 75 miljoen gulden. Er zijn heel wat mensen die een tweede baan hebben om de eindjes aaneen te knopen, of die, nog erger, het land verlaten. Ik vroeg mij eens af waarom er zoveel lawaai heerst in dit land en waarom de mensen zo hard praten. Dat is omdat er zoveel dove mensen rondlopen wier oren in een of andere oorlog stuk geschoten zijn.

Begin

Paul Keuss

een zeker recht op (weer-)wraakgevoelens mocht hebben. Maar ook diens reactie was gematigd: ,Jn deze tijd moet je met zelfmoord-commando's leren leven. (Zelfs in Holland schijnen ze voor te komen, is het niet?)" En: ,,We zouden er echt heel wat voor over hebben eens definitief van de beklemmende onzekerheid af te zijn'. Eigenlijk was er niemand die begrip toonde voor de welhaast Amerikaanse wijze waarop Israel over Zuid-Libanon rolde. Zo streed Goliath en niet David, las ik in de gezaghebbende Jeruzalem Post. Het ziet er naar uit dat, ondanks het tlintertje hoop dat welhaast iedereen

Wat de oplossing van de militaire conflicten betreft - de bron van alle ellende, zoals iedereen beaamt - niet één Israëliër kwamen we tegen, die een optimistisch geluid liet horen. In ieder geval zou er een andere regering moeten komen. Maar een alternatief is er voorshands niet, want de oppositie en met name de Arbeiderspartij van Shimon Pérès is intern nog steeds verdeeld. Trouwens om premier Menachem Begin weg te krijgen (wat is die man impopulair aan het worden!) moet er nog heel wat gebeuren. Hij is een Nixon-achtig iemand die pas heengaat als alle poten onder zijn stoel zijn weggezaagd, zegt men. Israël zal dus nog even door moeten blijven ploeteren onder deze ,,haviken"regering en iemand die zich bij voorbaat hierbij had neergelegd meende te moeten opmerken dat door de voort-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen