VU Magazine 1978 - pagina 69

1^ magadne 23 bevatten, dat de straling zou kunnen tegenhouden. Het moet dus bovendien een betrekkelijk lichte atoombom zijn. Zo'n bom is de neutronenbom.

De neutronenbom Zoals gezegd hebben atoombommen „van nature" een enorme explosiekracht. Ze zijn eigenlijk veel te zwaar om goed bruikbaar te zijn anders dan voor grootschalige vernietiging. Vandaar dat men al meer dan twintig jaar geleden begonnen is met de ontwikkeling van lichtere kernwapens. Volgens de beschikbare gegevens zou men hierdoor er in geslaagd zijn af te dalen tot ongeveer 0,5 kiloton. Dat is 500 ton en dus altijd nog 50 tot 500 maal zoveel als de sterkte van zware conventionele bommen. Het maken van lichtere kernwapens lukte het eerst met kernsplijtingsbommen. De neutronenbom is echter het produkt van een ontwikkeling bedoeld om een kleine" kernversmeltingsbom te maken, een waterstofbom dus met een zo klein mogelijk „kernsplijtingsslaghoedje". Deze ontwikkeling is ook al jaren geleden begonnen en heeft in de laatste jaren 10 tot 20 miljoen dollar per jaar gekost. Het resultaat is een bom van ongeveer 1 kiloton, die a. Ongeveer net zoveel verwoesting veroorzaakt als een splijtingsbom van 1 kiloton. b. ongeveer zes maal zo veel doordringende straling uitzendt tijdens de explosie als een splijtingsbom van 1 kiloton. c. veel minder restaktiviteit geeft na de explosie dan een splijtingsbom van 1 kiloton. De vraag blijft nu over, waarom deze bom beschouwd wordt als een prima produkt van de kernwapenfabrieken, dat voor een deel de thans opgeslagen „kleine" taktische kernwapens zou

(foto: Anefo)

moeten vervangen. Wat zijn de voordelen, waarmee de bom aan de man gebracht wordt? Het is onmiddellijk duidelijk dat punt c onder bepaalde omstandigheden van voordeel kan zijn, namelijk als de strijd gevoerd wordt in bevriend gebied of in een gebied dat men zo snel mogelijk wil veroveren. Hoe lager de restaktiviteit is, des te kleiner is ook het aantal doden onder de bevolking die verdedigd of bevrijd moet worden en des te sneller kan men het getroffen gebied door de eigen troepen laten bezetten. Punt b wordt in NAVO-kringen als voordeel aangeprezen met behulp van het volgende voorbeeld. Veronderstel dat bij een verrassingsaanval de Russische tanks doorbreken en niet door conventionele wapens tegengehouden kunnen worden (in Europa is hej aantal tanks waarover het Warschaupakt beschikt groter dan dat van de NAVO). Veronderstel verder, dat deze tanks niet verspreid opereren, maar dat er ergens een grote concentratie van tanks aanwezig is, bijvoorbeeld ter voorbereiding van een verdere doorbraak. Zo'n concentratie zou dan met een taktische atoombom uitgeschakeld kunnen worden. Hierbij is de straling tijdens de explosie van groot belang omdat tanks heel goed bestand zijn tegen de explosie-drukgolf. Ze zijn niet voor niets tegenwoordig zo plat uitgevoerd en zo zwaar gepantserd. Bij een drukgolf die de zwaarste gebouwen doet instorten blijven tanks nog betrekkelijk onbeschadigd. De doordringende straling die bij een atoomexplosie wordt uitgezonden, komt echter voor een belangrijk deel door de zware bepantsering heen. Met name de neutronenstraling van een kernversmeltingsbom is hier geschikt voor, omdat deze straling door ijzer niet zo erg wordt verzwakt (beton bijvoorbeeld is voor de verzwakking van neutronenstraling veel effektiever). Met deze straling kan men dus de bemanning van de tanks doden tot op vrij grote afstand van het explosiepunt, waar de mechanische schade aan de tanks gering is. Volgens de informatie die door Amerikaanse deskundigen aan de NAVO is verstrekt zou een^g-ewoo/?" taktisch kernwapen van ongeveer 10 kiloton nodig zijn om tot op een afstand van 800 meter de tankbemanhingen „uit te schakelen", d.w.z. snel ziek te maken waarna de dood binnen enkele dagen volgt. Tot op een afstand van ongeveer 15 meter kan ook nog dodelijke stralingsziekte optreden, maar de verschijnselen treden niet snel genoeg op om de slachtoffers als „snel uitgeschakeld" te beschouwen. Eventueel aanwezige gebouwen worden echter tot op een afstand van ongeveer 3 kilometer door de explosiedrukgolf en door brand verwoest. Gebruikt men nu een neutronenbom van 1 kiloton in deze situatie dan zijn de stralingseffekten ongeveer dezelfde maar de verwoesting \s„beperkt" tot een gebied met een twee maal zo kleine straal en dus een vier maal zo klein oppervlak. Bovendien is de reststraling zo gering (volgens de verstrekte informatie) dat men al na een uur of twee het getroffen gebied kan binnentrekken. Kortom: het militair beoogde effekt is hetzelfde, maar de collaterale schade is kleiner.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen