VU Magazine 1979 - pagina 438

MU magazine 40

Uit de Hortus door Daan Smit

Duinvegetatie n Enige planten van de gevlekte aronskelk. Arum maculatum mogen in een kunstmatig aangelegde duinvegetatie eigenlijk niet ontbreken. Niet alleen bloeit deze plant erg mooi, maar ook de oranje-rode bessen, welke in het najaar in dichte kolven verschijnen, trekken de aandacht. De knollen worden zo nu en dan wel te koop aangeboden en wanneer we deze een reeks van jaren met rust laten, zal de groep zich steeds meer uitbreiden, waarbij ook het aantal vruchtkolven toe zal nemen. De zeedistel (Eryngium Maritinum) met zijn grijsblauwe blad en mooie blauwe bloemen past hier ook goed, doch is vrij moeilijk (uit zaad!) te kweken. De hoornpapaver (Glaucium flavum) geeft echter in cultuur geen problemen. Dit tweejarige gewas laat zich erg gemakkelijk uit zaad voortkweken, dat rijkelijk vrijkomt uit de grote, hoornvormige vruchten, waaraan deze plant haar naam dankt. Tenslotte nog enige Sedumsoorten waarvan vooral de muurpeper (Sedum acre) wel de bekendste is. Meestal hoeven we er niet eens moeite voor te doen deze soort ,,binnen te halen"". Het is er vaak al voor we het goed en wel weten. Eenmaal geïnstalleerd verspreidt hij zich snel over de gehele tuin, zodat wieden dan geboden is. Dit geldt niet voor het wit vetmuur (Sedum album). Het groeit weliswaar langzaam uit tot grote plakken, maar een lastig onkruid zal het niet worden. Integendeel, het is een zeer aantrekkelijk gewas dat mooi wit tot zachtrose bloeit. Buiten deze twee soorten zijn er nog

meerdere sedums die zowel in het bos als in het duingebied voorkomen. Reeds eerder noemden wij andere duinplanten als het driekleurig viooltjes, muizenoortje. teunisbloem. koningskaars en andere welke in dit vegetatietype eveneens thuishoren. Op erg droge plaatsen ontwikkelt zich het hazepootje (Trifolium arvense) uitermate goed. De gehele plant laat zich na de bloei goed drogen en kan zodoende gebruikt worden om er met andere droogbloemen een fraai boeketje van de maken. Het is een éénjarige plant zodat het aanbeveling verdient niet alles op te offeren voor het droogbloemenarrangement doch er enkele te laten staan om er later wat zaad van te kunnen winnen. Voor wat meer vochthoudende plaatsen komt de pamassia (Parnassia palustris) in aanmerking. Dit steeds zeldzamer wordende plantje dat niet hoger wordt dan ± 20 cm valt op door zijn fraaie, witte, geelgroen geaderde bloemen. Uit zaad is pamassia op vrij eenvoudige wijze te kweken.

Hazepootje (Trifolium arvense) komt van nature voor op open droge zandgronden.

Interessante woeker planten of parasieten Wanneer we door de duinen lopen wil het nogal eens voorkomen dat we op een bremraap stuiten. Zij die zo'n plant voor de eerste keer ontdekken, denken vaak met een orchidee te maken hebben, wat niet zo verwonderlijk is gezien het feit dat de bremraap daar inderdaad wel iets van weg heeft. Een soort die we nogal eens zien is de walstrobremraap (Orobancyhe vulgaris) welke parasiteert op verschillende walstrosoorten. Bremrapen zijn echte parasieten, die geen bladgroen (chlorofyl) bezitten en zodoende te gast zijn bij andere planten en hen letterlijk en figuurlijk uitzuigen door ondergronds met hun wortels die van de ,.waardplant" en dus ook diens sapstroom aan te boren. Er zijn erg veel soorten bremraap, die alle hun ,,eigen" gastplant hebben. Ze laten zich echter ook wel eens verleiden om over te stappen op andere planten. Het zaad dat zeer fijn is (vandaar de ook gebezigde naam van stofzaad) wordt wanneer het bemachtigd is gezaaid aan de voet van de

in de nabijheid staande gastplant, maar dan uiteraard in de eigen tuin. Dus eerst goed opletten welke plant er in de buurt van de zaadgevende bremraap staat, alvorens te zaaien. Een parasiet, die we eveneens tegen kunnen komen op de heide of in kreupelhout, is het warkruid of duivelsnaaigaren. Cuscuta zuigt de benodigde sappen uit de stengels en bladeren van zijn gastplant, die bij het klein warkruid (Cuscuta epiphymum) heide, thijm, klaver, brem en andere planten kunnen zijn. Het groot warkruid (Cuscuta europaea) woekert veeldl op brandnetels. Het is vrij eenvoudig deze parasiet uit zaad in de eigen tuin te kweken. Het zaad wordt dan in het voorjaar aan de voet van de gastplant gestrooid en wanneer de natuur ons goed gezind is doet zij de rest. Naast deze twee parasitaire planten zijn er nog andere soorten, zoals de maretak, ook wel mistletoe of vogellijm genoemd (Viscum album) enz. Deze is echter veel moeilijker in de eigen tuin over te brengen, zodat we er hier maar niet nader op ingaan. Ook komen er halfparasieten voor, die wel bladgroen hebben dus zelfstandig kunnen assimileren. Zij bezitten echter geen wortelstelsel zoals dat bij andere planten het geval is. zodat zij ook op gastplanten zijn aangewezen voor wat betreft de voeding en vochtopname. Tot deze groep behoren o.a. de ratelaar (Rhinanthus), de ogentroost (Euphrasia), de hengel (Melampyrum) en enige andere.

Grote bremraap (Orofoanche raParoassia (Pamassia palustris) is pum-genistre) groeit op de worteis in ons land te vinden op vochtige van de brem (Sarotfaamnus scoheidegronden, in blauwgraslanden parius) en komt voor in zandstreen in vochtige duinpannen. iten.

Grote ratelaar (Rhinanthus glaber) is on ons land o.m. te vinden op vochtige graslanden, aan wegen en dijken, in korenvelden en in duinvalleien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen