VU Magazine 1979 - pagina 216

yil magazine 38

bouwhogeschool te Wageningen, die ten aanzien van voorlichting aan boeren met name bij het introduceren van nieuwe landbouwmethoden met overeenkomstige problemen worstelt. Of je de mens nu ontmoet als boer of als drager van een gebit, hij blijft hetzelfde wezen als hij met voorlichting wordt benaderd. Zo stuiten voorlichters altijd weer op de vraag waarom mensen verkeerde gewoonten (b.v. snoepen, suikergebruik) blijven handhaven, ook als ze weten dat het slecht is. En hoe krijg je patiënten zover dat zij zich écht anders gaan gedragen? Toen dr. Eijkman in 1971 (na een diensttijd als tandarts bij de Marine) bij de VU kwam was de stand van zaken dat de tandheelkunde de oorzaken en het voorkomen van tandbedeif (caries, tandvleesziekten) vrij nauwkeurig wist. Maar bij de bevolking was dat niet bekend. Daar moet wat aan gebeuren, vond zijn ,,baas" prof. Houwink en zo kwam dr. Eijkman bij het onderwerp ..Voorlichting'" terecht. Naam bij een groter publiek verwierf hij inmiddels als voorlichter door enkele jaren een rubriek te schrijven over tandheelkunde in NRC-Handelsblad (waarvan de afleveringen in 1975

in boekvorm zijn verschenen onder de titel ,,Gezond Gebit" bij de uitgeverij De Tijdstroom te Lochem). Hoewel dr. Eijkman er een praktijk op na blijft houden (wat ook kan voorkomen dat z'n voorlichtingsadviezen aan collega's op studeerkamerwijsheid gaan berusten) zal het voorlichtingsbedrijf hem nooit meer loslaten, zoals het er nu naar uitziet. De honger naar voorlichting van tandartsen is groot, ondanks de ogenschijnlijke hardleersheid van het publiek. Overal ter wereld - in Europa, de V.S. en Finland tonen onderzoeken aan dat de meeste patiënten zich slecht of onvoldoende geïnformeerd achten door hun tandarts . De tandarts komt er in het boek van dr. Eijkman overigens bepaald niet onschuldiger af dan de patiënt. Aangehaald wordt zelfs een onderzoek waaruit blijkt dat veel zorgverleners iemand als ,,een goede patiënt" beschouwen, die geen vragen stelt. Daartegenover staat de veldwinnende opvatting dat het vragen om informatie juist opgevat moet worden als een teken dat de patiënt actief betrokken wil zijn bij het genezingsproces. Het belang van voorlichting illustreerde dr. Eijkman met "n eigen onder-

Dr J. Eijkman

Marijn de Koning interviewt dr Eijkman over zijn proefschrift voor het NOS-journaal.

zoek. Het bleek o.a. dat de gebitstoestand van kinderen beter is naarmate de moeders meer tevreden zijn over de voorlichting van hun tandarts. Voorlichting geven is evenwel 'n vak, dat de meeste tandartsen nooit hebben geleerd. Niet iedereen heeft daarvoor ook aanleg. Aan de VU is er "n gesprekspraktikum, waarin gesprekstechniek wordt onderwezen maar het zit volgens dr. Eijkman nogal wat origelukkig in het zwaarbeladen rooster omdat het er later is bijgekomen in de opleiding. Voorlichting geven aan de patiënten en niet alleen over preventieve kwesties maar eveneens over de toestand van de mond van de patiënt, zijn behandelingsplan, de kosten daarvan, etc. - is ook een kwestie van tijd en dus van geld. Dit moge zo zijn: de medaille heeft ook 'n keerzijde voor de tandarts die nalaat voorlichting te verschaffen. Zo ligt er 'n uitspraak van de Raad van Beroep van de Maatschappij tot Bevordering der Tandheelkunde, waarin een tandarts behalve een waarschuwing een hoge boete kreeg ,.omdat hij had nagelaten de patiënte volledig te informeren over de toestand van haar mond en daarnaast geen duidelijke afspraken had gemaakt".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen