VU Magazine 1980 - pagina 498

iZI MAGAZINE 26 den, juist de panden die door groepen woningzoekenden vaak worden gekraakt. Een verbetering in het wetsontwerp is de mogelijkheid om „blanko" te vorderen. Niet langer hoeft gevorderd te worden voor qpn met naam en toenaam bekende persoon of familie, er kan nu ook gevorderd worden om woningnood tegen te gaan waarna bekeken wordt wie in het pand z'n verhuiskisten mag uitpakken. Mevrouw Van Luyn: „Ik denk dat enerzijds de leegstand zal slinken door vordering en anderzijds zal toenemen door het vrijwel onmogelijk maken van het kraken van gebouwen en de grotere panden. De „kraakmoraal" voorzover ik die vanuit mijn eigen praktijk kan beoordelen, is dat je een pand na vier, vijf maanden leegstand pas mag kraken. Zo gaat dat in de praktijk. Maar straks wordt die termijn veertien maanden, éls het al uit het leegstandsregister wordt geschrapt. Waarschijnlijk is het pand dan al onbewoonbaar, de ruiten ingegooid, de rest gejat of vernield".

De burgemeester beveelt De grootste fout in het hele wetsontwerp vindt mevrouw Van Luyn dat het dwingend aan rechter en burgemeester voorschrijft dat niet te vorderen panden van krakers moeten worden gezuiverd, onverschillig hoe lang de panden hebben leeggestaan (en na de ontruiming nog zullen staan). „De civiele rechter zou een vordering tot ontruiming moeten kunnen afwijzen als de eigenaar geen duidelijke bestemming voor zijn pand heeft. En de burgemeester zou moeten kunnen besluiten krakers tot nader order te laten zitten, ook al is het te duur voor de gemeente om het pand te vorderen". Bij anonieme dagvaarding van krakers van een pand dat niet in het leegstandsregister staat, zou de rechter het ontruimingsvonnis moeten kunnen aanhouden. Nu staat er in het ontwerp al dat hij „nadere informatie" kan inwinnen. „Daar zou een bepaling bij moeten komen dat bij „misbruik van recht" (als de eigenaar door ontruiming te vorderen misbruik van zijn eigendomsrecht maakt naar het oordeel van de rechter de ontruiming aangehouden wordt. Anders krijg je - door dit wetsontwerp - tal van panden die leegkomen, maar daarna niet meer gevuld worden. En het zou wel eens kunnen zijn dat het effekt van méér vorderen daar mee verloren gaat, het één heft het ander op, ben ik bang"

Bezwaren, suggesties Mevrouw Van Luyn is niettemin blij dat dit wetsontwerp nu voorligt. Vergeleken bij het vorige, de Anti-Kraakwet die door de Tweede Kamer werd aangenomen (mei 76) en na de verschijning van het rapport „Kraken in Nederland (februari '78) van de Raad van Kerken door de Eerste Kamer in de ijskast gestopt, is dit wetsontwerp voor haar een aantal stappen vooruit, ook vergeleken bij de diverse ontwerpleegstandsregelingen. Toch somt ze een aantal bezwaren en suggesties nog eens op:

1) De leegstandsregeling - en de vorderingsregeling daaraan vastgeknoopt- gaat alleen over zelfstandige woonruimte (een hele woning dus). Er ontbreekt een aparte regeling voor gedeelten van panden. Zo staan de bovenverdiepingen van winkels vaak leeg en het nieuwe wetsontwerp verandert daaraan niets. Met de Woonruimtewet van 1947 kan dat nog wel, althans in de niet-geliberaliseerde gebieden. 2) Het begrip „misbruik van recht" moet worden toegevoegd om de rechter de mogelijkheid te geven een ontruimingseis van de eigenaar aan te houden. 3) Het is psychologisch onjuist dat alleen de eigenaar de leegstand van een pand kan melden. Wat als een eigenaar dat niet cjoet? Er zijn ambtenaren, belast met de opsporing van een strafbaar feit (leegstand zonder melding), maarzij kunnen niet de gemeente het pand in het leegstandsregister laten inschrijven. De buurtbewoners en de woningzoekenden die de leegstand van een pand haarfijn registreren, worden op die manier buiten spel gezet, terwijl zij een aktieve bijdrage zouden kunnen leveren aan de bestrijding van de woningnood4) De ontmoedigende eis van kostendekkendheid (zie boven). 5) De burgemeester móet ontruimen, hem of haar blijven geen marges over. 6) De mogelijkheid van AROB-procedure (volgens de wet Administratieve Rechtspraak Overheidsbeschikkingen) voor de eigenaar die een beslissing tot vordering van zijn woonruimte ongedaan wil maken, bestaat wel, maar voor de woningzoekende, bij een negatieve beslissing, niet. Deze punten staan opgesomd in een nota die eind november aan de Tweede Kamer zou worden aangeboden. Wat verwacht mevrouw Van Luyn van deze aanbieding? „Hetzelfde als van onze vorige brieven en rapporten. De Anti-kraakwet was een heel slechte wet waarin kraken onmogelijk werd. Aan de oorzaak (ongerechtvaardigde leegstand) werd niets gedaan. Veel mensen die getracht hadden die wet tegen te houden, verloren toen alle hoop. Het is echt een taak voor de kerken om zich in te zetten voor een hopeloze maar rechtvaardige zaak. Ik heb daaraan meegewerkt tegen beter weten in. Dat uit onze stapels papieren, uit al die gesprekken met politici en uit al die akties van anderen een intrekking van de Anti-kraakwet en een zoveel beter leegstands-wetsontwerp voortkwamen, is voor mij een wonder". Dat geldt overigens niet voor de hele kommissie van de Raad van Kerken, want er zitten ook niet-juristen bij en die plegen de wereld van een wat zonniger kant te bekijken. „Als je het goede maar luid van de daken roept dan komt het vanzelf wel" redeneren zij, maar ik kijk daar wat anders tegenaan". (FST) •

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen